De Bijstandsmoeder - 1 - Sex Verhalen

De Bijstandsmoeder - 1

... poging haar te overtuigen, wij kennen elkaar inderdaad niet. Maar ik zie dat u een verjaardag te vieren hebt, mag ik u dit dan als cadeau geven?”

Financieel kan ik het geld prima missen, ik heb een meer dan goed betaalde baan maar wilde dit niet noemen omdat ik haar daarmee misschien in een ongelijke positie breng. Gelukkig helpt de kassière mij: “wat een leuk cadeau, misschien moet u het maar gewoon aannemen”. Terwijl ze dit zegt geeft ze mij het wisselgeld terug en begint ze mijn spullen te scannen. De vrouw voor me begint vertwijfeld haar boodschappen in te pakken en even later lopen we samen naar buiten.

“Mag ik je feliciteren?” probeer ik het ijs te breken. Nog steeds met vochtige ogen kijkt ze me aan. “Nee…nee, het is mijn dochter, die wordt 18 morgen. Weet u…ik ben u enorm dankbaar, ik vind het zo fijn dat ik nu toch een klein feestje kan vieren morgen. Niet dat ze dit verwacht want ze weet heel goed in welke situatie we zitten. Maar daarom is de verrassing nog groter voor haar morgen. Maar…maar”. Haar gezicht vertrekt helemaal en tranen bengelen nu echt over haar wangen. “Wat is er?” vraag ik terwijl ik een hand als troost op haar schouder leg.

In het kort legt ze haar situatie uit dat de vader al voor de geboorte van hun dochter zonder iets te zeggen vertrokken is en dat ze altijd de eindjes aan elkaar hebben moet knopen. Dat ze een fantastische dochter heeft maar dat er nooit iets extra’s aan zit omdat de centen er gewoonweg niet zijn. Dan na een korte ...

... ademhaling en een diepe zucht staart ze in de verte en zie ik de tranen weer opkomen. “Het is echt heel lief dat u dit voor me gedaan hebt…maar ik heb ik geen idee hoe ik u dit terug moet betalen”. Ze pakt haar portemonnee en wil me de €50 geven die er nog inzit. “Dit kan ik natuurlijk wel gewoon vast teruggeven” sluit ze resoluut af.

“Het is een cadeau mevrouw, cadeaus hoef je niet terug te betalen” antwoord ik haar vriendelijk terwijl ik de hand waar ze de €50 in vast heeft terug duw.

Ze kijkt me aan en zegt dan “u bent een mooi mens”. Er zit iets vertederends in. Ik zie het ook in haar ogen. Het valt nu ineens op wat een ontzettende mooie ogen ze heeft.

“Dankjewel” reageer ik terwijl ik haar vriendelijk toeknik. Ik pak mijn tas met spullen en terwijl ik naar mijn auto loop kijk ik nog een keer om: “Een fijne verjaardag dan maar”.

“Wacht even” hoor ik achter me zeggen. “Ik weet niet eens hoe je heet”.

Ik zet mijn spullen neer en loop met uitgestoken hand naar haar terug: “Bert”

Haast verleidelijk pakt ze mijn uitgestoken hand. “Bert” herhaald ze. “Leuk je te leren kennen Bert…ik heet Anke…ik weet niet of je morgen iets te doen hebt…maar als je tijd hebt…dan mag je zelf die felicitaties komen brengen…ik heb taart weet je”. Ze lacht om haar eigen grapje.

Ik heb niets te doen morgen bedenk ik me en ik besluit de uitnodiging aan te nemen waarna ze me haar adres geeft.

De volgende dag heb ik de noodzakelijke dingen gedaan en rondom een uurtje of 8 in de avond ...