De Gezusters Santegoed... - 34 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 34

... bij.

Dan streelt ze mijn borstkas, en gaat met haar vingers door mijn borstharen. Ik lach en zeg: ‘Volgens mij heb je wel een fetisj met lichaamsbeharing, Chantal!’

Chantal haalt haar schouders op. ‘Ik houd er gewoon van. Het doet je er zo ontzettend mannelijk uitzien, en dat vind ik nu eenmaal sexy. Of dat een fetisj is, weet ik niet. Maar ik mag er wel graag aankomen.’

Dan kijkt ze me aan. ‘Wat vind jij nu zo mooi aan mijn lichaam, behalve dan mijn rode haren?’

‘Dat zijn meerdere delen, Chantal. Dat weet je toch? Ik vind je borsten mooi, hoe ze parmantig naar voren punten. En je strakke buikje en je brede heupen. Maar wat ik echt heel erg mooi vind, dat is je kleine streepje. Vooral om dat je daar ook rode haartjes hebt. En die zijn ook best zacht, en dat stimuleert mij weer, als ik je neuk. Dat kriebelt mijn schaamstreek, en dat geeft mij juist een fijn gevoel, als ik je neuk.’

Chantal kijkt me verbaasd aan. ‘Dat heb je me nooit eerder verteld, John.’

‘Ach, zo belangrijk is het ook niet, Chantal. In alles wat we in bed doen, kan ik erg van genieten. Ik geniet, omdat jij geniet. Ik vind het nu heerlijk om te geven. Dat geeft mij veel voldoening.’

‘Dat wist ik. Als me dat nu nog niet duidelijk was, John, dan had ik de verkeerde man getrouwd. Dat is ook een van de redenen, waarom ik zo van je houd! Je bent de liefste, aardigste, warmste, gulste man, die ik ken. Niets is je te veel, en je helpt waar je ook maar kan. Om er zelf niets voor terug te ...

... verwachten. En dan ben je ook nog enorm sexy, en je weet precies wat je moet doen in bed. Wat zou een vrouw nog ooit meer willen? En met jou naast me, dan voel ik me veilig en geborgen. Kortom, de droom van iedere vrouw! Maar ik ga je nooit met iemand anders delen! Daarvoor ben je me veel te dierbaar en te kostbaar voor!’

Ik druk haar wat dichter tegen me aan. Ik kan het nog steeds amper bevatten, dat Chantal nu echt mijn vrouw is. Maar de ringen om onze vingers bevestigen dat.

Dat zegt Chantal tegen me: ‘Wist je, wat Maarten tegen me zei, toen ze hun instrumenten weer inpakten en op het punt stonden om weer te gaan?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Wat zei hij dan?’

‘Hij zei, dat je beter kon zingen, dan Gustav. En dat is een van de talenten, die ik moet begeleiden. En Gustav is niet slecht, zelfs heel erg goed!’

‘Nou, dan overdrijft Maarten wel een beetje. Ik kan wel een beetje zingen, maar ik ben echt geen operaster!’

‘Nou, daar ben ik het niet mee eens, John! Je kunt echt heel erg goed zingen! Eigenlijk is het zonde, dat je er niet meer mee doet, maar ik begrijp, waarom je er niet al te veel mee doet.’

‘Je weet, dat ik zing voor mijn plezier, maar ik wil er gewoon niet de hele dag mee bezig zijn, zoals jij wel doet, of zoals hun dat doen.’

Chantal knikt. Ik heb het haar al meerdere keren verteld, waarom ik nooit meer heb gedaan met mijn stem. Ze gaat er dan ook niet verder op door en laat het dan rusten.

Ze kruipt dan weer tegen mijn borstkas op, waar we even ...