Een Onverwachts Brutaal... - 7 - Sex Verhalen

Een Onverwachts Brutaal... - 7

... zandstrand heen kijken. Ik genoot van het uitzicht. De velen palmbomen die langs de kust stonden, gaven duidelijk voor mij weer dat hier een subtropische klimaat heerst. Ik zag dat er nog best veel mensen op het strand aanwezig waren. Er werd beachvolleybal gespeeld door een aantal lui. Ze hadden er zo te zien plezier in. Sommige strandgangers lagen nog te bakken in de avondzon. Anderen maakten een wandeling langs de kust of waren aan het zwemmen in de Copacabana baai. Weer anderen liepen te flaneren over de boulevard. Vanuit de verte klonk het geluid van stemmen en plezier van de strandgangers. Er waren een aantal strandtenten. Haast overal zag ik ligbedden en parasols in het zand staan. Er reden veel auto’s langs de boulevard. Sommige lui hadden de muziek in hun auto’s luid aanstaan.

Aan de andere kant van de weg stonden hotels, appartementen en hoge gebouwen, met hier en daar een eettent, een winkel of een gezellig terras. Via een zijstraat reden we ondertussen de boulevard weer af. Vragen over waar we heen gingen stelde ik niet eens meer. Dat had toch geen zin. Maar ik was natuurlijk erg benieuwd naar onze bestemming. Ik genoot en liet het allemaal maar over me heen komen. We reden een straat in, grenzend aan de boulevard en parkeerden daar de auto. Marc stapte uit, deed de deur voor mij open en escorteerde me als een ware gentleman uit de auto naar buiten. Hand in hand liepen we enkele straten door. Na een minuut of tien lopen nam hij me mee een chique restaurant in. ...

... Ze serveerden daar traditionele Brazilliaanse gerechten. We hadden daar heerlijk gedineerd aan een tafel voor twee. Het was een romantisch diner met kaarslicht. Er stond zelfs een rode roos in een klein vaasje op onze tafel. Na een uurtje of twee daar te hebben doorgebracht verlieten we helemaal voldaan van het eten het restaurant en liepen we terug naar de auto. Ik zat intussen vol van de spanning. De vlinders hadden me goed te pakken. Mijn buik gierde van de kriebels. Het was na achten in de avond. Dus “het” moment zou binnen een aantal uur gaan plaatsvinden. Want Marc had mij beloofd dat het vandaag zou gaan gebeuren. We reden weg van de omgeving grenzend aan de boulevard. We gingen zelfs een totaal andere kant uit en dus nog niet terug naar het hotel. Ik keek Marc vragend aan, want ik begreep niet waarom we steeds verder wegreden van ons hotel. Hij lachte en vroeg: ‘Geniet je nog een beetje van het uitzicht?’ Het verraste mij niets dat hij niet inging op de vragende uitdrukking op mijn gezicht. ‘Ja ik geniet ontzettend. Het is hier erg mooi. Maar ik ben benieuwd waar we nu weer heen gaan.’ Hij knikte tevreden, ging niet in op mijn nieuwsgierigheid en begon wat wetenswaardigheden te vertellen over Rio en haar omgeving. Aan zijn lippen hangend, zat ik geïnteresseerd naar hem te luisteren. We reden inmiddels op de snelweg, langs prachtige landschappen en groene heuvels. Na een minuut of twintig reden we via een afslag de snelweg af. Via wat binnenwegen kwamen we uiteindelijk ...