De Gloed - 2 - Sex Verhalen

De Gloed - 2

... identiteit van de verrader kent, dan moeten we haar vinden. We hebben echter geen idee waar ze is. Weet jij waar ze is?”

Aamon hief de hand met de pomp naar boven, recht voor de ogen van Leen. Zijn vingers krampten lichtjes samen.

Leen reageerde paniekerig op de schijnbeweging. “Ik weet het niet. Niemand weet het. Ze is ondergedoken. Ze heeft tegen niemand gezegd waar ze naartoe ging. Niemand. Ze wilde ons beschermen. Niemand.”

Aamon keerde zich naar de rector. “Meer zullen we van haar niet te weten komen, vrees ik.”

Hij liep naar de ladekast en pakte een metalen doosje. Hij opende het en nam er een injectienaald uit. De naald was gevuld met een zwarte substantie. Hij liep langzaam naar Leen toe.

“Vloeibaar obsidiaan. Ken je dat? Nee? Zet je dan maar schrap.”

Leen had geen idee wat dat goedje was of wat het deed. Maar ze voelde instinctief aan dat ze dit niet in haar lichaam wilde. Ze begon wild met haar ledematen te schudden. Ze was echter te stevig geboeid.

Ondanks haar nutteloze verzet verdween de naald moeiteloos in haar arm. Een paar druppels van het zwarte obsidiaan verdwenen in haar aders. De reactie was direct duidelijk. Vanaf de injectiewonde verspreidde het obsidiaan zich doorheen alle bloedvaten. Overal waar het passeerde, werden de aders zwart. Het blanke lichaam vertoonde in minder dan een minuut allemaal kleine zwarte riviertjes. Leens hart pompte het nietsvermoedend ...

... rond. Op de plaatsen waar het obsidiaan het lichaam van Leen veroverde, verdween de gloed.

Leen zelf voelde zichzelf ongevoelig worden. Ze voelde geen warmte meer, geen koude. De pijn van haar kutlippen verdween als sneeuw voor de zon. Maar ook haar angst deemsterde weg. Op het moment dat de ogen van Leen volledig zwart werden, voelde ze niets meer. Ook haar moederliefde was verdwenen.

De rector stond recht. “Contacteer asap jullie netwerken. We moeten haar vinden.” Met een zelfverzekerde tred verliet ze de vergaderruimte, gevolgd door de rest van de board members.

Enkel Megaera bleef achter. Ze sloot haar laptop af, en stapte behoedzaam op Leen af. Ze trok de slang los van de vaginapomp. De koepel vulde zich langzaam met lucht. Voorzichtig verwijderde ze hem. Vervolgens maakte ze de boeien los. Leen zakte door haar benen en lag plat op de grond.

Megaera boog zich over haar en streelde zachtjes met haar wijsvinger over haar wang.

“Binnen een paar uur is het obsidiaan uitgewerkt. De gloed ben je wel kwijt.”

De ogen van Leen openden zich. Een zwarte lege blik staarde naar Megaera. Deze drukte haar handpalm tegen het voorhoofd van Leen. Onmiddellijk viel ze in een diepe slaap.

Met een lichte zucht kwam Megaera recht. Ze stapte naar de deur die naar de cellen leidde, opende deze en riep: “Breng haar maar terug naar haar cel.”

Ze verliet de ruimte via de gang naar de universiteitsbibliotheek.