Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8

... door zijn, in mijn ogen overmaatse geslacht… Mijn aanvankelijke angst wordt verzwolgen door begeerte. “Neem me John… Laat me kleur zien.” Ik spreid mijn benen. Het steigeren van zijn piemel versterkt mijn lust. Ik ruik mijn opwinding, maar ben de schaamte voorbij. Ik steek mijn armen omhoog, pak zijn handen en trek hem tussen mijn benen. Ik laat zijn handen los en trekt mijn schede open. Zijn pupillen worden groot, zijn tong schiet langs zijn lippen en ik zie hem slikken. Dat is niet wat ik wil… Nu niet! Hij leest mijn gedachten. Ik hoor mezelf fluisteren “Maak me de joue.” Hij schudt zijn hoofd. “Ik wil je geen pijn doen.” Ik voel verdriet… Angst dat ik hij me niet wil…. “Alsjeblieft John, martel me niet langer… Neem wat van jou is.” Als hij zijn piemel pakt slaat mijn hart over. Ik knik. Zijn eikel kust mijn lusthof. Ik knik nog eens. Mijn blik niet loslatend, splijt zijn eikel mijn voorportaal. Het doet pijn, maar er is meer. Meer nog dan pijn voel ik tomeloos verlangen. De behoefte om me ongeacht mezelf aan hem te geven. Hij leunt voorover. Zijn handen staan naast mijn hoofd. Zijn eikel steigert, brandt als vuur.. Ik wil dat vuur… Ik wil het diep van binnen.. Hij weet ’t en schuift almaar dieper… Het is een compositie van pijn, lust en een bizarre honger. Plotseling raakt hij iets… Een hevige pijnscheut trekt vanuit mijn buik naar mijn brein, toch schieten mijn heupen omhoog… Mijn kut omhelst als het ware de pijn. Ik hoor mezelf kermen… Ik raak in paniek, hij trekt ...

... terug. Met mijn handen op zijn kont duw ik hem krachtig terug… Mijn honger is niet gestild. Nog niet. Een golf van ongebreidelde wellust spoelt de pijn weg… Evie is niet langer hoeder van haar vermeende kuisheid… Mijn lijf voert regie en claimt genoegdoening.

Met toenemende kracht en nadruk kantelen mijn heupen. Zijn mannelijkheid en mijn vulva zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het gevoel wordt almaar sterker. Ik heb geen idee waar en hoe dit eindigt… Zijn speeksel druipt in mijn mond. Ik slik… Eerst wordt het donker… Gelijk daarop wordt ik verblind door een hemels licht. “Ó… ó.. ó. God… Óóó … Gò .. óóóóódd.” Ik voel het, mijn mond drinkt zijn speeksel en mijn schoot slikt zijn zaad… Hij smoort me met zijn lijf… In het verleden, met Wouter.. Ik had hem gelijk van me afgeduwd. Maar nu… Ik wil hem niet kwijt.. Wij delen zijn geslacht.. Ik ben huiverig voor de leegte die hij achterlaat. Onze monden vinden elkaar. Ik drink van hem alsof ik dagen zonder water in de woestijn heb doorgebracht.. ‘Wat gebeurt met me? Waar is de Evie die na de daad louter afkeer voelde als zij in aanraking kwam met eigen of haar eega’s lichaamssappen ? Het duurde hooguit 5 minuten voordat de douchesproeier zelfs het laatste restje lust door het putje spoelde… “Ik voel me schuldig John?” Hij komt overeind en kijkt me van dichtbij aan. “Wouter?” Ik knik. “Maar niet zoals jij denkt… Het koste hem uren, soms zelfs dagen, om mijn lust op te wekken. Enkele uitzonderingen daargelaten stond ik 10 minuten ...