Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8

... Ondanks de veiligheid en het bekende van het grijs… Ik ben nu al verslaafd aan kleur.” “Verslaafd aan kleur in de zin van een synoniem voor verslaving?” Ik kijk haar verwonderd aan. “Hoe bedoel je?” “Onderwerping!?”

Een rilling loopt langs mijn ruggengraat… ‘Guusje slaat de spijker op z’n kop.’ Met dat dat besef tot me doordringt dringt de onhebbelijke werkelijkheid zich aan me op. Ik voel opnieuw hete tranen opkomen. “Het gaat niet passen… Hij is gewoon te groot… Ik kan nooit de vrouw voor hem zijn die hij verdient.” “Wat is te groot? Zijn persoonlijkheid?” Ik schud mijn hoofd. “Zijn Piemel! Wouter mijn man, hij was kleiner… Hij vulde mij al helemaal. John.. Hij is veel groter.” Guusje schiet in de lach. Opnieuw borrelt mijn kwaadheid op. “Jij hebt goed lachen… Jij ben groot. Jij kunt zo’n monsterpik waarschijnlijk wel hebben.” Ze kijkt me serieus aan en legt een haar handen op de mijne… “Je hebt gelijk.. Vooropgesteld dat hij mij zou willen, zou ik hem wat graag ontvangen… Maar hij wil jou.” “En dat past niet!” “Tel tot 10 Evie.. Tel tot 10 en denk na… … Het is zowat elke vrouw gegeven kinderen te kunnen baren… Zeker de ene baby is kleiner dan de andere. Ondanks dat ik er niet voor heb doorgeleerd, waag ik te betwijfelen dat de dikste eikel bij benadering het formaat van het kleinste kinderhoofdje weet te evenaren.” Ik weeg haar woorden en kan mezelf wel voor m’n hoofd slaan. Ik voel me als een maagdelijke bakvis. Waar was diezelfde maagd die haar onzekere verloofde ...

... aan z’n kont door haar maagdenvliesje trok omdat zij niets liever wilde dan vrouw te worden. Zijn vrouw te worden. Wat als John mijn verloofde was geweest. Ik had me waarschijnlijk met hetzelfde enthousiasme op zijn geslacht gespietst. Toen had ik geen vergelijkingsmateriaal. “Waar is hij Guusje?” “Zoek ‘m lieverd. Hij is voor jou.” Ik schudt mijn hoofd. “Neen Guusje… Ik ben van hem… Tenminste als hij me nog wil.” “Hij wil niets liever!”

John: Ze kijkt me verbaasd aan. “John? Jij… Hoe lang?” “Vanaf Guusjes verhaal over baby’s. Sorry liefje… Ik had je dat ook kunnen vertellen… Je ongegronde twijfels, je angsten … ze waren zo charmant. Ik besefte dat het vandaag niets kon worden. Je hebt te veel meegemaakt. Ik wil geen misbruik maken van je angst… Jou keuze moet vanuit vrijheid gemaakt worden. Op een later tijdstip, wil ik in alle rust, alles met je doorpraten.” “Je speelde een spelletje!?” “Misschien een beetje lieverd.” Ze kijkt me strak aan. Staat op en komt naar me toe. Ik vrees dat ik de verdiende oorvijg ga incasseren “Blijf dat doen John…” Ik ben verwonderd. “Wat doen?” “Blijf met me spelen.. Houdt me scherp, houdt me wakker en geef mijn leven kleur… Ik wil je John.” Ik leg mijn handen op haar schouders en kijk van dichtbij in haar ogen. “Wat wil JIJ Evie?” Haar ogen lichten op. “Ik ben van jou. Ik leg mijn leven, mijn liefde, in jou handen… Ik laat me vallen in het vertrouwen dat jij me vangt voordat het echt pijn doet. Geloof me als ik zeg dat mijn keuze niet bepaald ...