Meike En Ariadne - 1 - Sex Verhalen

Meike En Ariadne - 1

... zei nog een beetje na hijgend dat ze mij even gedag wou zeggen. Ze krabbelde iets op een papiertje, natuurlijk in een keurig handschrift, gaf mij een zachte kus op mijn wang en was weer weg. Shit, het was ook nog lang weekend, ik zou haar zeker twee dagen niet zien. De kus voelde heerlijk, ik glimlachte weer. Op het briefje stond een telefoonnummer, en de tekst “bel mij vanavond maar als je wil x”. Mijn hart bonsde. Mijn hart bonsde vanwege een mooie vrouw, met wie ik sindskort ’s ochtends in een duf café mijn koffie dronk. Een beetje verward ging ik naar mijn werk, maar kon me niet goed concentreren. Mijn collega’s merkten het op, en vroegen “ben je verliefd Meike ?”. Een mannelijke collega zei zelfs “dat zal een heel gelukkige vent zijn”….. En ik …. glimlachte en wist het zelf niet wat me overkwam.

Nerveus voerde ik haar telefoonnummer in …. Vond haar WhatsApp-adres, en stuurde eerst maar een appje, ik had geen idee wat Ariadne ’s avonds deed, en wat zij avond noemde. Binnen een paar minuten kreeg ik een antwoordje. Ze zou me rondom de klok van negen uur bellen. Een vlindertje vloog door mijn buik. Wat is dat nu ? Ik ken haar nauwelijks. Maar ze maakt inderdaad wel indruk op me …..

Buiten stormde het weer, het werd donker, en ik ging maar lekker in bed zitten, een glas rode wijn binnen handbereik, en mijn telefoon natuurlijk. Het werd vijf over negen, tien over negen, …. Ik was teleurgesteld …. Maar kwart over negen ging mijn telefoon …… Ariadne !

Met haar ...

... fluwelen, beheerste stem verontschuldigde zij zich uitvoerig, er was een vergadering van de winkeliersvereniging geweest in verband met het toenemend aantal inbraken en overvallen, en die was uitgelopen. Ze was net thuis. “Doe maar rustig”, zei ik, “ontspan maar, je hoeft je niet te schamen, neem even tijd, neem wat te drinken”. “Vind je dat niet erg ?”, vroeg ze. Ze zou zo terugbellen. En een kwartier later belde zij terug; ze was een stuk rustiger, zat ook in haar bed, met een glaasje wijn, hahaha. We proostten en kletsten over de gebeurtenissen van de dag. Ze vroeg of ik alleen woonde. “Haha, natuurlijk”, antwoordde ik, “ik ben maar een simpel Limburgs meisje in de grote stad’. “Nou nou”, zei ze, “zo simpel ben je echt niet hoor, niet zo bescheiden, de jongens hier zullen je echt wel weten te vinden”. We lachten hartelijk. Maar ik antwoordde naar waarheid dat ik géén vriend had, de jongens ook wel even zat was, en dat ik veilig maar alleen in een klein appartementje in Amsterdam woonde. Tijd voor mij om haar te vragen of zij getrouwd was. Neen, ze was 30 jaar, niet getrouwd, ze woonde sinds een jaar weer alleen en er was geen man in haar leven. De vraag brandde op mijn lippen maar ik durfde het niet te vragen. Gelukkig zei ze het zelf, een beetje aarzelend leek het; haar laatste relatie was met een vrouw geweest, maar die had ze het huis uitgezet. Meer wou ze daar nu niet over vertellen. “Schrik je daarvan, Meike, dat ik lesbisch ben ?” Ik stelde haar gerust, lachend, en vertelde ...