De Gloed - 4 - Sex Verhalen

De Gloed - 4

... geworden en hij was in paniek en erg in de war. Hij was in tranen uitgebarsten toen ze wilden vertrekken en had gesmeekt om hem niet achter te laten.”

“En?”, vroeg Mats. “Wat hebben ze gedaan?”

“Ze hebben hem meegenomen om hem te ondervragen.”

*****

Alle board members zaten weer verslagen op hun stoel te luisteren naar de rector. Het was de eerste keer dat ze enige vorm van emotie in haar stem ontwaarden. Die emotie was regelrechte woede. Iedereen was op zijn hoede.

Op het scherm was de wereldkaart ingezoomd op een industrieterrein. Een groene en een blauwe bol overlapten elkaar. Een tweede blauw bol stond er net naast.

“Bende incompetente debielen! We hebben onze bestelwagen teruggevonden met een van onze werknemers geboeid in de laadruimte. In zijn binnenzak stak de gsm van Julia. De andere is spoorloos. Het enige waar jullie voor moesten zorgen was het oppakken van een meisje van 19 jaar. Hoe moeilijk kan dat zijn?”

Niemand antwoordde. Het enige geluid in de ruimte was het zachte getik van de vingers van Megaera op het toetsenbord van haar laptop. Zij was naast de rector de enige die niet naar de grond staarde.

Ze stopte met typen.

“Rector, mag ik even het woord?” De board members hieven lichtjes hun hoofd en keken vanuit hun ooghoeken naar de immer aanwezige secretaresse.

“Spreek!”

“De toestand is wat ze is. De uitbreiding van de gloed is wereldwijd aan het afremmen. We hebben nog enkele projecten op stapel staan om het zelfs te laten ...

... terugdringen. Wat dat betreft, doen we wat momenteel in onze macht ligt. Julia heeft gedaan wat ze heeft gedaan, maar haar rol is nu uitgespeeld. Heeft het zin dat we onze energie in de zoektocht naar haar steken? Wat kan ze ons verder nog aandoen?”

De rector liet de woorden op haar inwerken.

“Waarom dwarsboomt ze ons dan nog?”

“Volgens mij is ze op zoek naar de vrouw die we gevangen houden. Haar aanwezigheid hier heeft geen nut meer voor ons. Als we haar laten gaan, zijn we volgens mij ook van Julia en haar coven verlost.”

“Luister niet naar haar, rector!” Aamon, die zijn speeltje dreigde te verliezen, was rechtgeschoten en sprak met luide stem. “Vergeet niet dat ze u heeft herkend. Dat hebben we allemaal gezien.”

Onder de indruk van de plotse ingeving van dit argument, keek hij naar de rector. Ze had haar ogen even gesloten en overdacht de mogelijkheden. Na een volle minuut stilte keek ze Megaera kil aan.

“Ik wil het een kans geven om Julia te vergeten. Misschien heb je gelijk. We blijven de coven wel in het oog houden. Bij het minste verdachte teken kunnen we alsnog ingrijpen.”

Megaera knikte. Een onhoorbare zucht ontsnapte langs haar lippen. De blik van de rector verschoof naar Aamon.

“Het klopt dat we onze gevangene niet kunnen laten gaan.” Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht. “Aamon, jij mag haar elimineren. Zorg ervoor dat haar lichaam zo snel mogelijk wordt gevonden, zodat Julia haar zoektocht staakt.”

De grijns op het gezicht van Aamon ...