Jess - 1 - Sex Verhalen

Jess - 1

... linker heup toen die onzacht in aanraking kwam met de hard bevroren bodem van de plas en vloekte hardop, meer nog van schrik dan van boosheid. Ik zag dat mijn jack, tight en schoenen helemaal nat en onder de modder en vuile vegen waren komen te zitten. Toen ik wrijvend over mijn heup opkeek zag ik 2 kleine hondjes, al kwispelend op een aantal meters naar me zitten kijken. ’Nou lekker dan’, mompelde ik terwijl ik opstond. Ik probeerde het meeste vuil van mijn kleren af te vegen maar maakte het daardoor alleen maar erger. Ook zag ik dat de stof, waar mijn heup de grond had geraakt, licht beschadigd was. Onderwijl, over mijn heup en kapotte tight wrijvend, keek ik om me heen om te zien of er een baasje bij de hond hoorde maar kon in de directe omgeving niet ontdekken. Ik haalde diep adem om het ritme, die ik inmiddels was kwijt geraakt, weer te herwinnen en maakte me op om de laatste kilometers terug naar huis af te maken in een nat en vuil tenue. Omdat ik geen baasje kon ontdekken hoopte ik maar dat de hondjes me niet achterna zouden komen. Maar net op het moment dat ik wilde aanzetten verscheen uit dezelfde bosjes gehaast een vrouw persoon. Nieuwsgierig en geërgerd keek ik naar haar. Ze was inmiddels stil gaan staan en keek nu beurtelings naar de hondjes en mij en ik zag aan haar hoe ze de situatie inschatte. Een muts, lange crèmekleurige winterjas, warme laarzen en een spijkerbroek kleedde de vrouw. De sjaal die het gezicht verborg werd nu weggehaald en het gezicht wat ...

... daar onder verborgen had gezeten keek me verschrikt aan. ‘Oh shit sorry hoor’, zei ze. ‘Heeft u zich pijn gedaan?’ ‘Oh nee en kijk uw kleren die zijn helemaal vies. Sorry, sorry mijn excuses’ riep ze vervolgens ontzet uit, ‘ik weet dat ik hier de honden aan de lijn moet houden maar het is hier meestal zo rustig dat ik ze lekker wil laten rennen’. Haar stem had een prettige klank en ik kreeg de indruk dat de vrouw er inderdaad erg veel spijt van had dat als gevolg van het loslopen van haar honden ik was gevallen. Mijn boosheid ebde al snel weg. ‘Nou ja u kunt er ook niets aan doen denk ik. Ik vermoed dat de honden en ik van elkaar schrokken en ja, ik verloor mijn evenwicht en ben nu nogal nat en vies. Maar joh, maakt verder niets uit ik loop nu gewoon wat harder naar huis voordat ik een kou vat’, zei ik, het laatste venijniger dan ik eigenlijk bedoelde en maakte me gereed om mijn weg te vervolgen. Maar de vrouw hield me tegen door te zeggen ‘nee echt, het is mijn schuld. Ik had ze even uit het oog verloren en nu heeft u zich bezeerd en zijn uw kleren vies, ik wil het graag goedmaken. Kan ik u niet thuis brengen of zo?’ Ik bekeek de vrouw nogmaals en bedacht me, tijdens het oogcontact dat we hadden, dat ik door mijn van zweet nat geworden lijf inderdaad wel eens een flinke kou kon oplopen als ik de laatste kilometers verder ging rennen. En hoe was het gesteld met mijn heup die ik nu toch nog wel voelde kloppen? Had ik daar misschien toch een ernstiger blessure opgelopen dan de ...