the spiritual ... (Ned 16) - Sex Verhalen

the spiritual ... (Ned 16)

... een bars nee te horen want dat zou ze pas, straks, in de badkamer krijgen.

Straf of geen straf, ik besloot zachtjes te beginnen met haar bovenrug zo kon ze verder de netels aanbieden in haar handpalmen wat stilaan tot pijn in haar armspieren aanleiding gaf en rustte haar hele gewicht op haar al pijnlijke knieën. Toen ik van de nierstreek naar boven over haar rug streelde sidderde en beefde ze weliswaar maar bleef voor de rest mooi stilzitten. Toen ik echter via haar flanken naar haar oksels toe streelde en daarbij ook de zijkant van haar borsten raakte hield ze het echter niet meer en liet kreunend en jammerend, haar bovenlichaam kronkelend de netels op de grond vallen.

Wenend wou ze die op****n maar ik zei haar dat ze gezien, stomme trut die ze was, zelfs geen plantjes kon vasthouden ze maar haar handen in haar nek moest leggen. Ze realiseerde zich wat er aan te komen stond en begon te smeken haar al paarse ballonvormige borsten te sparen. Om de spanning op te drijven en haar maximaal te vernederen aanhoorde ik haar smeekbeden en pleidooien en dronk enkele tassen koffie omwille van de diuretische eigenschappen.

Toen ze net een tikkeltje hoop begon te krijgen zei ik “dat dacht je” en begon meteen met de rechter oksel om zo af te zakken naar de bovenkant van haar borsten en haar linker oksel. Pas dan, na deze verkennende ronde die haar weliswaar deed kronkelen maar haar ook hoop gaf dat het misschien nog wel zou meevallen, ging ik echt haar borsten gaan netelen. ...

... Eerst nog de, voor de hand liggende, bovenzijde maar dan steeds meer de tepels en de gevoelige onderzijde. Ondanks haar gejammer nam ik, haar initiële bede indachtig, ook nog de binnenkant van haar dijen en haar schaamspleet onder handen.

Terwijl ik verder mijn plascapaciteit opdreef door twee pilsjes (ook al vochtafdrijvend) te drinken bewonderde ik het hoopje ellende dat wenend voor me zat. Deels uit medelijden maar ook deels uit sadisme gaf ik haar toelating haar borsten te ontknopen.

Medelijden omdat haar paarse ballonnen nu ook nog vol bobbels stonden van de netels, sadisme omdat ik wist dat het een bijna onmogelijke opdracht was met haar genetelde vingers en handen... en als ze er in slaagde wachtte haar nog de pijn van het hernemen van de bloedsomloop.

Het was echt leuk haar te zien worstelen om met haar verkrampte vingers de knoopjes los te krijgen waarbij ze en vingers en borsten nog eens extra pijnigde.

Uiteindelijk keek ze me, wanhopig, verslagen en hoopvol aan en schudde van “neen” met haar van pijn vertrokken kop. Ik kon het eigenlijk ook niet meer aanzien en maakte de knopen los zodat ze enkel nog de touwtjes moest afwikkelen... de laatste pijn moest ze zich dus nog altijd zelf toebrengen.

Omdat haar knieën nu wel helemaal beurs gezeten waren zei ik haar op haar rug te gaan liggen met wijd opengesperde benen. Blij dat ze eindelijk haar verkrampte knieën kon strekken sidderde ze echter omdat ze begreep dat het volgende programmapunt er aan kwam.

We ...