the spiritual ... (Ned 16) - Sex Verhalen

the spiritual ... (Ned 16)

16. Straf mij.

Weg was mijn lieve minnares, weg was de strenge meesteres, het was een onzekere, beteuterde, terneergeslagen onderdanige die me binnen liet en op een fluistertoon, nauwelijks verstaanbaar, stamelde “straf mij”.

Hoewel we lachend afscheid genomen hadden bleef het voorval de ganse week, dag en nacht, door haar hoofd spelen. Ze twijfelde soms zelfs of ik nog wel terug zou komen naar dat vies wijf dat zichzelf en haar lichaam niet kon beheersen...

Je hebt jouw straf al gehad, zei ik, want je kon door dat incidentje niet klaar komen en daar keek je toch al de ganse week naar uit.

Ja, dat klopt, maar dat was blijkbaar niet voldoende anders zou ik me de ganse week niet zo schuldig gevoeld hebben. Ik heb een echte catharsis nodig om er van af te geraken en weer mezelf te zijn.

Als je instemt natuurlijk had ik het volgende gedacht: eerst draaien we de rollen om in de tuin, dan gebruik je de netels op mij en gebruik je dat rubberen zweepje dat je meebracht om je ballen te geselen op mijn kut. Tenslotte plas je me onder en neuk je me brutaal in mijn kont. Kijk, sinds drie dagen gebruik ik toch die brede plug maar de pijn bij het inbrengen en uithalen konden me toch geen soelaas bieden. Wat ik ook zeg of doe, je negeert me en werkt het hele programma af.

Nou zeg, da's een heel programma, dat hou je nooit uit, maar als je er echt behoefte aan hebt om je beter te gaan voelen...liever een wrak lichaam dan een zwalpende geest.

Voor de rest van de dag sta ...

... je nooit meer recht, op je knieën dus om je uit te kleden en dan op handen en voeten zodat ik je uiers, minderwaardige slavinnen zoals jij hebben geen borsten, kan afbinden. En trek alvast die tuinhandschoenen over je voorpoten want aansluitend gaan we de tuin in.

Verschrikt door mijn ongewoon, denigrerend taalgebruik wees ze me er toch nog op dat die tuinhandschoenen totaal overbodig waren want dat ze zo laag gevallen was dat ze er zelfs niet moest aan denken mij te mogen aanraken; zelfs die gunst moest ze eerst nog verdienen door haar diepste vernedering en hardste pijniging.

(Achteraf bekeken was mijn tuinwerk een lachertje in vergelijking met het hare. Zonder tuinhandschoenen waren haar beide handen binnen de kortste keren grondig geneteld maar ondanks haar kreetjes als ze weer eens gestoken werden werkte ze met vertrokken mond en tranige ogen verder. De volle emmers onkruid moest ze telkens op ellebogen (de emmer moest ze in haar handen houden voor haar gezicht) en knieën naar de container brengen maar daarbij sleepten haar tot ballonnen afgebonden borsten over de kiezelsteentjes... en zeggen dat ze zo'n gevoelige tepels had!

Na één bordes vond ik de oogst aan netels voldoende, mocht ze die verzamelen en in haar open handpalmen, vooruit schuifelend op haar knieën naar de keuken brengen. Daar liet ik haar zo zitten terwijl ik met grote smaak, voor haar ogen, twee grote glazen prik nuttigde. Toen ze met droge mond, timide, vroeg of ze ook een slokje mocht kreeg ze ...