Taboe - 25 - Sex Verhalen

Taboe - 25

... gebeuren. Ze begreep hoe moeilijk haar zoon het moest hebben en een golf van medelijden overspoelde haar moederhart. Ze vond het zo zielig voor haar jongste, dat hij genoodzaakt was om de hand aan zichzelf te slaan, terwijl daar toch wel andere oplossingen voor te bedenken waren. Zou ze hem achterna gaan?

Even stond ze in twijfel, maar een blik in de richting van het echtelijke bed deed haar beseffen dat Jan, door de slaappillen die hij nam, toch overal doorheen zou slapen. Als ze wilde zou ze haar zoon troost kunnen bieden, maar wilde ze dat wel? Haar hoofd zei dat zoiets niet kon, maar haar lichaam sprak een andere taal. Haar hele lijf ging aan het tintelen, toen ze zich de flinke bobbel in Wims boxer voor de geest haalde. Het mooie gerief dat verantwoordelijk was voor die bobbel, kende ze al. In Spanje had ze de penis van haar zoon immers al een keertje in de mond genomen. Die terugblik naar dat moment deed het vuurtje binnenin haar nog feller opflakkeren. Waarom zou ze het niet nog een keertje doen nu haar jongen in zulke duidelijke hoge nood verkeerde.

Toen Bets zichzelf daarop afvroeg hoe het zou aanvoelen om die flinke knoert van een sterke jonge kerel als Wim in haar poesje te hebben, huiverde ze van haar eigen gedachtekronkels. Ze besefte dat het tekort aan bevrediging van de laatste weken haar fantasie op hol deed slaan. Nou ja, suste ze zichzelf, zover hoefde het ook weer niet te komen. Ze zou wel zien of er ook voor haar wat lekkers in zou zitten, dat kon ...

... ze beter aan het toeval overlaten. Aarzelend kwam ze tot een besluit. Bets liep haar zoon achterna, vastbesloten om hem met al haar ervaring een pijpbeurt te geven die hij zich nog lang zou heugen.

De badkamerdeur zat niet in het slot. Toen ze die openduwde, zag ze haar zoon bezig. Met zijn boxershort ergens ter hoogte van zijn knieën stond Wim voor de lavabotafel. Zijn hand klemde om zijn mooi rechtopstaande pik en ging razendsnel op en neer.

“Ma?” stamelde hij geschrokken toen Bets de deur achter haar sloot en de sleutel omdraaide. Gehaast ondernam hij een poging om zijn boxer weer op te trekken. Dat lukte niet te best omdat de stijfheid van zijn genotspier die simpele handeling aanzienlijk bemoeilijkte. Meteen was Bets bij haar zoon en achter hem staand, fluisterde ze hem rustig toe.

“Het geeft niet, Wim. Schaam je maar niet voor mij. Ik weet wat jij nu doormaakt, jongen. Ik zag je bij Hilke’s kamerdeur staan… Ik begrijp best dat jij het nu moeilijk hebt.”

Omdat haar zoon niet direct wist hoe te reageren, haakte Bets haar vingers achter het elastieken boordje en trok zijn boxershort weer van zijn billen naar omlaag.

“Zal ik jou eens helpen?” fluisterde ze bij zijn oor.

Heel even kwam het in Wim op om te antwoorden dat hij best in staat was om voor zichzelf te zorgen, maar de zwoele ondertoon van haar laatste woorden was hem niet ontgaan. Toen moeder daarop tegen hem aan ging leunen en hij doorheen de dunne stof van haar nachtkleedje de warmte van haar huid ...