Mini - 16 - Sex Verhalen

Mini - 16

... hier!” Even later zaten we elkaar aan te kijken. “Zo… da’s snel geregeld! Hulptroepen genoeg!”

Op dat moment ging Joline’s telefoon. Ze keek op de display en schrok. “Over hulptroepen gesproken… Da’s mijn broer Ton. De laatste keer dat we elkaar spraken, schold hij me de huid vol…” Ik zei: “Ik denk dat hij inside information uit Malden heeft gekregen… Opnemen!” “Hoi Ton…” zei Joline opvallend mat. Ze was even stil. “Dank je wel… Kees zit hier naast me; ik zet je op de speaker.” “Hallo Kees, hier Ton, jongste broer van Jolien.” “Hoi Ton. Leuk jou ook te spreken.” “Dat is wederzijds. Komt het jullie uit als ik over een halfuurtje bij jullie op bezoek kom of overval ik jullie?” Joline keek naar mij en ik stak een duim omhoog. “Is goed Ton. Je bent meer dan welkom. Ik wil mijn broer weer een knuffel geven.” “En ik jou, beauty. Geef me even het adres, dan kom ik er zo aan.” Toen dat geregeld was, verbrak hij de verbinding. We keken elkaar aan. “Nog voorbereidingen nodig?” Joline schudde haar hoofd. “Nee hoor. Zet de koffie maar alvast klaar. Hij drinkt z’n koffie sterk en zwart.”

Na exact 28 minuten ging de bel. Ik grinnikte en deed de intercom aan. “Militaire tijd is nog steeds twee minuten voor tijd hé? Ik doe de deur open, Ton. Rechtdoor de lift in, 9e verdieping, lift uit, linksaf.” Ik wachtte niet op antwoord, zag hem naar de lift lopen en instappen. Ik deed de deur open en samen met Joline wachtte ik hem op. De liftdeur ging open en een brede vent stapte eruit. Joline ...

... sprintte naar hem toe en vloog hem om de hals. “Broertje!!!” Hij tilde haar op alsof ze een veertje was. “Hoi, lief zussie van me… Da’s veel te lang geleden.” Ik liep weer naar binnen. Die twee hadden misschien wat uit te praten. Na een korte tijd kwamen ze achter me aan. “Ton, mag ik je voorstellen aan Kees; Kees dit is Ton.” Een harde handdruk volgde. “Dus jij bent die personificatie van ‘de ideale schoonzoon’… Je bent in Malden redelijk opgehemeld.” Ik grinnikte. “Goed om te horen. Kom binnen en plof ergens neer.”

Hij knikte, liep de kamer in en bleef plots staan. Hij keek naar de foto van Afghanistan. “Da’s Tarin Kowt! ’s Morgens vroeg…” Hij keek me aan en ik grinnikte. “Spotters Peak om precies te zijn.” Hij knikte. “Klote-berg. Ben jij… Ik knikte. “Ja, ik ben daar ook geweest. In 2010.” Joline kwam tussen ons in staan. “Voordat jullie allerlei Afghanistan-herinneringen gaan ophalen: Koffie?” Ton knikte. “Waar mag ik zitten?” Ik maakte een weids gebaar. “Waar je wilt.” Hij moest grinniken. “Ik zal de bank voor jullie laten. Jong-geliefden willen meestal dicht bij elkaar zitten.” “Wij gaan ons echt niet in jouw gezichtsveld als tortelduifjes gedragen, hoor Ton… Dat doen we wel als je weg bent!”, bitste Joline. “Kijk… zo ken ik m’n zus weer. Lief als het moet, kattig als het kan.” Tijdens de koffie kletsten we over het bezoek van Ton aan Malden. Het bleek dat pa en ma Boogers me aardig hadden lopen aanprijzen. “Tja, leuk, maar ik ga liever af op m’n eigen oordeel’, zei ...