Mini - 16 - Sex Verhalen

Mini - 16

“Je hebt een goeie baas”, zei Joline toen we onderweg naar huis reden. “Ik heb een aantal keren zaken voor hem uit moeten zoeken in jullie archief, en altijd was hij heel correct en attent. Geen stereotype directeur. Eerder een grote broer.” Ik knikte. “Hij werkt ook keihard, maar weet de balans tussen ‘baas zijn’ en ‘deel uitmaken van het team’ prima te bewaren. Iedereen is lovend over hem en je gaat als vanzelf je best doen.”

Het was even stil. Toen zei Joline zachtjes: “Kees Jonkman, vrijwel exact hetzelfde zegt men over jou, realiseer je je dat?” Ik dacht na. “Dat is dan een van de grootste complimenten die ik ooit heb gehad. Is dat zo?” Ze knikte hevig. “Tussen alle felicitaties door heb ik aardig wat complimenten over jou te horen gekregen. En niet alleen van je teamleden of collega’s van DT, ook van anderen. En ja, ook van diverse dames in het gebouw. Ik zal ze niet allemaal herhalen, want dan ga je alleen maar naast je schoenen lopen, maar eentje mag je wel horen: “Zo Joline… Heb jij de knapste hunk van DT aan de haak geslagen?” Kwam van die stagiaire van mevrouw Zomers, Angelique. Die met dat korte, rode haar.” Ik haalde me de dame in kwestie voor de geest. “Oh ja… Aardige meid, maar niet mijn type. Vijftien centimeter te kort, drinkt haar koffie extra sterk en zonder suiker en houdt vast niet van koud douchen.” “En ze draagt vrijwel altijd een spijkerbroek”, vulde Joline grinnikend aan. “Ja, ook dat spreekt niet in haar voordeel natuurlijk”, antwoordde ...

... ik.

Thuisgekomen kibbelden we even over wie er zou koken. Joline verloor, maar ik hielp haar met het opzoeken van kook-inventaris. Zo liepen we elkaar ten minste lekker in de weg; reden voor een aantal knuffelsessies. We aten een prima pasta, ruim voorzien van groenten, maar zonder vlees. Smaakte goed! Na het eten zei ze: “Ik moet even wat kleren wassen, anders heb ik straks geen schone spullen meer.” “Is goed…Moet ik je vertellen hoe de wasmachine werkt?” Ze humde. “En daarna koffie. En tijdens de koffie even overleggen hoe we mijn verhuizing gaan plannen. Moet ook gebeuren!” Even later, met de was in de machine en de koffie klaar, bespraken we de verhuizing.

Veel hoefde ze niet mee te nemen; de meubels konden naar de kringloop of naar de stort. Bleef over het probleem mankracht. “Om je meubels in m’n eentje vier verdiepingen naar beneden te sjouwen zie ik niet zo zitten…” “Ik vraag Pa wel. Die is best wel sterk en wil vast helpen. Ma ook”, zei Joline plotseling. “Hé… da’s een goed idee! Dan vraag ik m’n Pa ook… Maar dan moeten we hen op z’n minst een avond hier uitnodigen, samen.” Joline grinnikte. “Een beetje in de week zetten, dus. Goed plan!” Joline belde haar ouders op en die stemden meteen in. Woensdag zouden ze naar Veldhoven komen en zaterdag zouden ze ook richting Ter Aar rijden. Mijn ouders zeiden ook meteen ja, en vroegen of Mel en Claar ook konden helpen. “Is wel gezellig, maar zoveel grondtroepen hebben we niet nodig hoor… Maar woensdag zijn ze van harte welkom ...