Inge's Tiener Hulpje 04 - Sex Verhalen

Inge's Tiener Hulpje 04

... eens of ze gebruik konden maken van de wc. Dat laat jetoe. Hoort erbij. Maar nu konden we moeilijk zeggen dat onze wc kapot was of “nee dat mag niet”. Zo verlies je klanten. En het begon te ruiken. Kan je je voorstellen dat er klanten voorin

kopen en ze ruiken de riolering?' vroeg Inge en Pieter schudde zijn hoofd. 'We hadden met spoed een loodgieter gebeld en de probleem laten opzoeken. De wc moest er helemaal uit. Lekkage was er al een tijdje, maar nu kwam het boven water. Onder de tegels was al veel schade gemaakt. We hadden ook niet meer van de oude tegels, en diw waren ook niet meer te verkrijgen, dus moesten we een nieuwe pot aanschaffen en nieuwe tegels. Voor de vloer en voor de wand. Het was allemaal te duur. We konden wel doorzoeken, maar voor die paar honderd euro extra besparing zouden we weer paar dagen verder zijn. En dan zou er al schade geleden zijn in de winkel. Mijn vriend gaf mij het beslissende woord. Ik dacht dat we het wel zouden redden, met ons spaargeld. Wat we konden missen, wat er de komende dagen in de kassa zou komen.' zei Inge maar schudde haar hoofd.

Ron luisterde aandachtig mee. Eerst dacht hij dat ze een verzonnen verhaal aan Pieter zou vertellen, maar tot nu toe klopte alles. Hij was nu nog meer dan Pieter benieuwd hoe dit verhaal zou aflopen.

'En toen?' vroeg Pieter. 'Ik zei dat ik hem voor de opdracht wilde aannemen. Maar of het in het weekend af kon komen. Maar dat was teveel gevraagd. Hij moest tegels halen, een zwevende wc-pot, ...

... allerlei emmers lijm. De vloer moest er meteen uit zodat hij die als eerste kon plaatsen, omdat het moest drogen zodat de eerste klanten er bij de opening op maandag gelijk over heen konden lopen, mochten ze naar de wc willen. Dat was volgens hem niet haalbaar. Enkel als hij dus heel de weekend zou doorwerken tot middernacht, dan naar huis, en 's ochtends om 8 uur weer zou beginnen. Nou mijn zielige glimlach, mijn smeekbedes haalden hem toch over. Maar hij moest dan nu gelijk de helft als voorschot hebben om spullen in te kopen. Hij zou gelijk beginnen. Maar we hadden niet genoeg geld meer. Het was zaterdagmiddag. Ik zei dat hij even geduld moest hebben, zodat ik nog wat kassa kon maken. Dit was niet zijn manier van werken. Dat hij ook risico's aanging. Dus ik moest wel opnieuw gaan smeken en beloofde hem de komende dagen zelf zijn avondeten langs te brengen, dat ik zou koken. En gelukkig ging hij weer overstag.'

Ook dat was bekend bij Ron. Dat hij Inge na sluitingstijd moest ophalen. Dat ze thuis gelijk kookte voor drie en het extra portie meenam in haar eigen auto naar de loodgieter. Ze had het beloofd, zei ze tegen hem. Daarom kon hij met spoed als uitzondering de komende dagen 18 uur per dag werken. Ron accepteerde het. Ze wilde het zelf oplossen, ze leek er trots op, daarom had hij hier ook zijn goedkeuring over gegeven.

'Maar tegen sluitingstijd had ik tot mijn spijt niet in de kassa de helft van zijn gevraagde voorschot.' zei Inge teleurgesteld.

Dit wist Ron ...