Te arm voor een cadeau - Sex Verhalen

Te arm voor een cadeau

... iets bedenken dat aan beide voorwaarden voldeed: niks kosten en hem écht plezier doen. Maar het was nogal gewaagd. Ze kwam van haar bed af, rommelde even door haar bureau en vond een verjaardagskaart. Ze kribbelde er met trillende handen een boodschap op en stak ze in de bijhorende omslag die ze dicht likte. Ze zou haar kaart morgenvroeg bij het verlaten van de woning op tafel zetten. Het was morgen donderdag en dan was hij 's avonds voor haar thuis. Ze zou wel merken of hij zijn bon om zou willen ruilen.

4

De volgende dag opende ze met een klein hartje de deur van het appartement. De hele dag had ze alleen maar aan dit moment kunnen denken. Hoe zou papa reageren? Zou hij blij zijn met wat ze hem voor zijn verjaardag wilde schenken? Of zou hij het ongepast vinden en boos zijn? Blijheid, boosheid, met beide kon ze leven. Zolang ze maar geen minachting op zijn gezicht zou zien. Daar zou ze kapot aan gaan, wist ze.

Papa was er niet. Vreemd vond ze dat. Waar zou hij kunnen zijn?

In een kroeg, compleet van de kaart door de schok zich aan het bezuipen, beantwoordde ze haar eigen vraag.

Onzin. Zo was papa niet. Hij lustte wel een biertje, maar de keren dat ze hem echt zat gezien had, kon ze op één hand tellen. Zelfs in de periode nadat mama gestorven was, had hij zijn alcoholgebruik onder controle gehouden.

Ze begon dan maar aan het avondeten - spaghetti bolognaise à la Jannie. Toen ze klaar was, was papa nog altijd niet thuis. Dus nam ze haar gsm en belde hem. ...

... Hij had zijn gsm afgezet, want ze kwam dadelijk op zijn voice mail terecht. Met een zucht hing ze terug op. Dan maar alleen eten, besloot ze. Het smaakte haar helemaal niet. Na een paar vorken stopte ze dan maar. Nu ja, het zou morgen ook nog goed zijn - dus zette ze de rest in de ijskast.

Om tien uur hoorde ze de deur van het appartement opengaan. Jannie sprong overeind - ze lag, gehuld in een nachtponnetje en kamerjas, op de sofa naar een film te kijken - en keek afwachtend, angstig naar de deur die van het korte gangetje naar de woonkamer leidde. Die ging open en hij kwam binnen.

Vader en dochter keken elkaar zwijgend aan. Na een paar seconden wendde Barend zijn blik af en ging naar de keuken.

Jannie ging met een zucht terug zitten.

Met twee blikjes bier kwam hij terug. Hij zette zich tegenover Jannie in de fauteuil en overhandigde haar een blikje. Ze trokken gelijktijdig het lipje los en namen een slok.

Weer stilte.

Jannie ontplofte bijna. ‘Zeg iets, pap,’ smeekte ze. ‘Ben je boos?’ Ze had zijn gezicht bestudeerd terwijl ze van hun bier dronken, maar had er niets op af kunnen lezen.

‘Wat denk je?’ vroeg de man. ‘Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te schrijven?’ De woorden op de kaart stuiterden rond in zijn hoofd.

“Gelukkige verjaardag, papa. Ik hou van je, dat weet je, met heel mijn hart, heel mijn ziel. En als je wil, ook met heel mijn lichaam.”

‘Wat moet ik daar nu van maken?’

‘Hoe-hoe bedoel je?’ Jannie dacht dat het toch wel duidelijk ...