In De Broekjes,... - Sex Verhalen

In De Broekjes,...

... adem. Ik kon niet meer… ik greep haar tepels vast… Dan trok ze haar rokje omhoog, greep mijn hand en duwde ze voorzichtig in haar slipje. Mijn hart sloeg een slag over toen ik haar bosje aanraakte.

‘Zoek het niet in de boekjes, maar in de broekjes, lieve schat… je hebt geen idee wat je daar allemaal kan vinden!’, fluisterde ze zacht en geil in mijn oor...

Ik... kwam bijna op hetzelfde moment klaar... in mijn jeans… ik kreunde en kromp in elkaar van lust en ellende… Lydia sloeg haar armen snel om me heen en trok mij stevig tegen zich aan. Half kermend, half jankend liet ik mijn hoofd in haar hals vallen en sloeg mijn armen als een klauw om haar brede heupen. Ik voelde de warmte van haar blote schouder en rook haar parfum. Mijn hart was misselijk maar mijn lijf kon niet anders dan doen wat het deed. Ik kuste en likte wild haar nek, greep met mijn handen naar haar tieten en beukte met mijn exploderende pik in op haar schoot! Ik kreunde luid en klagend.

‘Kom… kom maar… kom maar, schat van me…!’, fluisterde ze begripvol en kuste me teder.

Vernedering, schaamte, schuld, lust, leegte, een te groot verlangen, een hart dat brak, een onderbroek die zich langzaam vulde met sperma, de spanning die langzaam uit mijn lijf weg vloeide,... Ik schokte… en schokte… en schokte… Tot mijn lijf begon te kalmeren en de schokken minder spastisch werden. Lydia wreef zacht met haar hand over mijn haar en in mijn hals. Ik durfde me niet meer oprichten. Ik wilde zo blijven staan. Eeuwig en ...

... voor altijd. Met mijn handen rond haar volle op- en neergaande tieten, haar wang tegen de mijne,...

‘Geef niet… kan gebeuren…’, zei ze.

Ze duwde mijn hoofd recht, streelde de tranen van mijn wangen en gaf me een snelle kus op de mond.

‘Ga je nu maar snel wassen. Straks komen ze je nog zoeken. En dan sta je hier mooi…!’

Ze streelde nu met beide handen mijn gezicht.

‘Euh… ja…’, stamelde ik.

Overdonderd en verbijsterd door wat ik had meegemaak, ging ik naar het toilet en fatsoeneerde mezelf zo goed als ik kon. Ik had geen idee wat ik moest denken of voelen. Ik voelde alles en niks tegelijk.

Enigszins beschaamd ging ik terug naar de keuken. Ik wilde Lydia nog even zien. Al wist ik niet wat ik tegen haar moest zeggen. Sorry? Dank u? Nog eens? Maar ze was er niet meer. Ook de volgende dag zag ik haar niet. Dat maakte me ongerust. Op ieder vrij moment zocht ik naar haar, maar kon haar nergens vinden. Ik durfde niet naar haar te vragen. Pas na vier dagen heb ik een van haar collega’s aangesproken. Die wist me te vertellen dat Lydia twee weken verlof had genomen. Twee weken! De moed zakte me in de schoenen. Ik had nog iets meer dan één week te gaan! Ik zou haar niet meer zien… De dagen daarna waren een kwelling. Ik heb urenlang op het toilet zitten janken als een hond. Zelden heb ik me zo alleen gelaten gevoeld. Mijn interesse voor de sporttas was volledig verdwenen en de grapjes van mijn kompanen stootten me alleen maar af! Ik sliep niet meer. Ik at niet meer. Ik ...