Getuigenis van een dé- evangelisatie 2 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 2

... "En, ùh, als ik je eerder zou willen zien?" "Je hebt mijn telefoonnummer liefje. Naast mijn werk heb ik weinig bezigheden." Ik loop naar de deur. "Tot ziens tante." "Krijg ik geen kus?" Wanneer ik me omdraai staat ze al bij me. Terwijl ik haar op de mond kus, meen ik voor een moment haar tong langs mijn lippen te voelen."

Ik ben nog maar net weggereden als mijn gsm overgaat. Ik neem op met mijn carkit. 'John Derks.' 'Hey baas. We maakten ons al zorgen. De poorten zijn dicht en je huis was nog donker. We hebben nog aangebeld maar daarop heb je niet gereageerd.' 'Ik ben onderweg Henry . Over circa 10 minuten ben ik op de zaak.' 'Is goed John. We wachten wel.'

Ik bedenk me dat het wellicht tijd wordt dat ik Henry, die meer dan 15 jaar tot volle tevredenheid voor mij werkzaam is, eindelijk in vertrouwen neem en hem de sleutels en codes voor de toegang tot het terrein en de loods geef. Al tijdens de ziekte en later het overlijden van Ria was hij meer een vriend dan alleen maar een werknemer . Hij en ook zijn vrouw Annie stonden en staan altijd voor me klaar. Ondanks dat zij niet meer verschillend konden zijn, werd Annie naast onze huishoudelijke hulp ook een goede vriendin voor Ria. Zij vertelde mij wel eens dat de kennis en inzichten die zij tijdens haar jarenlange studie had opgedaan, Annie blijkbaar gewoon op de boerderij had vergaard. Ze wist haar inzichten alleen niet met wetenschappelijke vocabulaire op te poetsen.

Nu nog verzorgt Annie twee keer per week mijn ...

... huishouden. Het heeft veel overredingskunst gekost voordat zij hiervoor een vergoeding accepteerde. Het is aan haar te danken dat ik in ieder geval twee keer per week een gezonde maaltijd eet. Op de dagen dat zij bij mij poetst en de was verzorgt tref ik na het werk steevast een voorbereide ovenschotel of andere overdadige maaltijd aan. Daarnaast wordt ik geregeld uitgenodigd om op zondag een 'hapje' bij hun te komen doen. Het is maar goed dat ik maximaal drie keer per week gebruik maak van haar kookkunsten. Ik vrees dat ik anders net als Henry en zijzelf geplaagd werd door een fors overgewicht. Nu ik er zo over nadenk worden beiden echter niet geplaagd door hun extra kilo's. Noch bij Piet in zijn werk, noch bij haar merk ik enige beperking. Als ik wel eens van de loods naar het woonhuis ga en zij is bezig. Zie ik allesbehalve een slonzig of traag iemand. Zeker, ze is dik, maar ze schiet door mijn huis als een kleine wervelwind. Als ik Henry mag geloven, en dat doe ik, dan gaat het er ook in de echtelijke sponde nog met regelmaat hevig aan toe. Blijkbaar is het niet alleen lekker eten waar zij wel pap van lust.

"Gooi die sleutels maar John, dan kun je zo het terrein op rijden." "Dank je Henry."

Terwijl ik uitstap komen achtereenvolgens Piet in zijn auto en Yvette op haar mountainbike even later gevolgd door Henry, het terrein op rijden. In de loods loop ik meteen naar de printer. Fijn de opdrachtbon, die ik zaterdagmorgen vanuit mijn kantoortje aan huis had verstuurd, lag ...