Katja Komt - Sex Verhalen

Katja Komt

... roepen.'

'Zes?' Ze moest lachen. 'Raad nog eens!'

'Oké, hmmm ...' Ik kende geen Marga op onze school behalve een Surinaams meisje en die was zeker niet Anne's zusje, maar dit meisje klonk ook niet als een klein meisje. Ik begreep het niet.

'Ik ga je ophangen.'

'Vijftien?' raadde ik snel, zodat ze niet zou ophangen.

'Werkelijk?'

'Ja,' zei ik. 'Dat is mijn echte gok.'

'Koel!'

'Hoe oud ben je dan?'

'Zeventien,' giechelde zij.

'Maar ...' Ik fronste, 'Anne is ook zeventien.'

'Ja!'

'Dus...'

'Je bent niet erg slim, hé?'

'Zijn jullie dan een tweeling?'

'Ja!' Marga lachte. 'Zie je wel, het kwartje is gevallen! Je kunt mij alles vragen wat je haar wilt vragen. '

'Jullie zien er dan precies hetzelfde uit en zo?'

'Nogal,' zei ze. 'Dat is bij tweelingen zo, weet je.'

'Ja.'

'Dus? Wat wilde je vragen?'

'Eh, dat kan ik niet zeggen', lachte ik. 'Het is ... persoonlijk ... min of meer.'

'Persoonlijk?'

'Niet echt persoonlijk, maar ...'

'Je klinkt best schattig,' zei Marga. 'Heb je een vriendin?'

'Hé?'

'Jij bent toch de jongen die met Katja gaat ... of niet?'

'Ja. Ik denk het wel. Waar heb je dat gehoord? '

'Oh God! Iedereen heeft erover gehoord! '

'Oh.'

'Jullie zaten te tongen in de film, toch?'

'Gewoon een beetje zoenen.'

'En ik hoorde ook dat jullie het gedaan hebben.'

'Bedoelt je ... seks?'

'Ja! Hebben jullie het gedaan?'

'Nee hoor!'

'Oh,' Marga's stem klonk teleurgesteld.

Ik had geen ...

... idee wat dat betekende. Dit was raar!

'Wil je het nu met Anne doen? Bel je soms daarom?'

'Nee!'

'Oh. Ik dacht dat het misschien daarom was. '

Marga begon te giechelen. 'Ik lijk op Anne.'

'Dat weet ik al.'

'Dat weet je helemaal nog niet!'

'Jij hebt het me net verteld!'

'Oh ja. Maar je hebt me nog nooit gezien. '

'Heb je blond haar?'

'Ja.'

'Ben je lang?'

'Heel lang,' giechelde ze. 'Wel een halve centimeter langer dan Anne.'

'Oke.'

'Vind jij lange blonde meisjes leuk?'

'Ja,' zei ik. 'Maar ik heb al een vriendin.'

'Ik vroeg niet of je mijn vriendje wil zijn.'

'Dat weet ik.'

'Wil je?'

'Jouw vriendje zijn?'

'Ja.'

'Hmm ...' lachte ik geheimzinnig. 'Mag ik nu met Anne praten?'

'Hoe weet je dat ik Anne niet ben?'

'Wat?'

'Wij doen altijd alsof we elkaar zijn.'

'Echt?'

'Niemand kan ons uit elkaar houden', lachte Marga. 'Met uitzondering van mama, maar die vergis zich ook soms'.

'Oh.'

'Dus ik zou Anne kunnen zijn en je zou het nooit merken!'

'Ik zou het zeker merken.'

'Hoe dan?'

'Ik weet het niet.'

'Ik zou het kunnen zijn, die met jullie naar de film ging.'

Ik lachte. 'Katja zou het gemerkt hebben.'

'Wat? Denk je soms dat Katja ons uit elkaar kan houden?' vroeg Marga.

'Dus jij was het en je deed alsof je Anne was?'

'Kan zijn.'

'Hmm ... Wat gaf je dan aan mij, toen de film afgelopen was?'

'Hoezo?'

'Ja. Anne gaf me iets. Wat was het?'

'Ehh ...'

'Zie je wel! Jij was het ...