1. Lustburg 1.60, Heerenburg...


    Datum: 24-5-2021, Categorieën: Homo Auteur: Knuffelbuffel, Bron: Opwindend

    ... ging. ‘Ok … goed … Joery, je weet dat toen jij nog klein was je moeder er compleet onverwachts vandoor ging en nooit meer iets van zich heeft laten horen. Dat was een klap voor mij, want ik had dat totaal niet zien aankomen, maar het ergste van alles was dat ik er achter kwam dat ze al een tijdje een ander had. Een jongen even oud als jullie nu zijn.’ Hij zuchtte diep en er rolde een traan over zijn wang toen hij verder ging ‘Een paar jaar ben ik bezig geweest om ze te vinden, hoe stom ook maar ik wilde ze wat aandoen. Echt wat aandoen. Gelukkig werd mijn obsessie opgemerkt en kreeg ik hulp om alles te verwerken. Ik heb voor jou Joery alles verborgen weten te houden en even leek het weer goed te gaan met me tot ….. jij met Lars thuiskwam en vertelde dat je homo was … bent, en Lars jou vriend was. Op dat moment brak er iets in me en sloeg ik compleet door. Je herinnert je mijn reactie vast nog wel, maar die kwam niet door je geaardheid, want dat maakt me geen moer uit, maar …. verdomme die jongen waarmee je moeder er vandoor was leek verdomme … sorry voor het gevloek, maar die leek als twee druppels water op jou Lars. Het was alsof hij wéér mijn leven kapot kwam maken door het enige wat ik nog had af te pakken. Ik reageerde mijn geestelijke labiliteit dus compleet fout op jullie af en maakte ik kapot waar ik juist bang voor was dat het gebeurde. En ja, ik loop nu weer bij een psychiater. Ik vraag niet om begrip, of wat ook, ik wil alleen dat jullie weten waarom ik me zo heb ...
    ... gedragen. Verwijt me alles maar, loop weg of wat ook, ik kon er niets aan doen dat het zo gebeurde allemaal. Sorry.’ besloot hij hard jankend zijn verhaal.
    
    Lars kwam naar voren en drukte hem stevig tegen zich aan. ‘IJzersterk van U om het te vertellen, alles is wat mij betreft vergeven.’ zei hij zacht. Joery zat hen roerloos met een lijkbleek gezicht aan te staren. Toen zijn vader een beetje gekalmeerd was en Lars weer losliet gaf Joery een harde brul. ‘Godverdomme ouwe …. Waarom …. Doe dit noooooit meer. Nooit meer iets verzwijgen voor me. Dat is het enige dat ik je kan verwijten, dat je dit alles al die jaren heb verzwegen. Begrijpen doe ik er geen moer van maar kan me je gedrag nu wel voorstellen. Kom hier allebei.’
    
    Zo zaten ze alle drie met de armen om elkaar heen een tijdje te huilen als kleine kinderen. ‘Hier praten we later wel over verder, gewoon om alles beter te begrijpen, maar ik wil één ding NU geregeld hebben. Ik verdom het om jou alleen te laten werken aan je herstel, dat gaan we met zijn tweeën doen. Of je wil of niet maar ik ga de eerstvolgende keer mee naar die psychidinges.’ Lars was stilletjes naar de keuken gelopen, had koffie gezet en ingeschonken en hoorde die laatste woorden van Joery. ‘Met zijn drieën Joery, Als ik dan toch een toffe peer als schoonvader heb, zal ik er voor hem zijn ook.’
    
    Een paar hele drukke maanden volgden. Ze hadden meerdere keren per week contact met de vader van Joery met wie het na de bewuste avond met grote stappen beter ...
«1...3456»