Lustburg 1.60, Heerenburg... - Sex Verhalen

Lustburg 1.60, Heerenburg...

Hier dan het 7e (voorlopig laatste) deel van de serie Heerenburg. Vele leesplezier.

Heerenburg 7. You’ll never walk …..

Na zijn uitbarsting die ochtend was Joery door Cliff gekalmeerd en nadat Lars er ook bij betrokken werd was hadden ze een gigantisch lekkere sexparty gehad. Toch had Joery nog een vervelend gevoel en nadat ze thuis kwamen en het nog even over de geile middag hadden gehad ging hij voor Lars op z’n knieën op de grond zitten en bood met een trilling in zijn stem zijn excuses aan voor zijn gedrag die ochtend. ‘Schatje, het spijt me echt. Wat er ook is gebeurd allemaal, ik had me nooit zo asociaal mogen afreageren op jou. Je hebt het voor elkaar gekregen dat mijn vader contact met me wilde, zelfs dat hij zijn excuses aanbood en dan ga ik zo belachelijk lopen doen door te denken dat het dan gelijk allemaal weer ok is. En als dan blijkt dat het niet zo is ga ik mijn frustraties op jou afreageren. Jij waar ik zo verdomd veel van hou. Het spijt me zo, wil je het me alsjeblieft vergeven?’ vroeg Joery smekend. Lars trok hem op de bank naast hem en keek hem ernstig aan. ‘Lieve Joery, wat je deed vanmorgen was misschien niet de juiste manier, maar wel absoluut heel begrijpelijk. Nee even luisteren. Ok, je draaide door, je liep te schelden en te tieren, maar dat had een reden. Je ging over de rooie omdat je het gevoel had dat hij mij niet accepteerde omdat hij mij geen hand gaf. Als dat inderdaad zo is, had hij mij nooit te woord gestaan en naar me geluisterd en ...

... was hij nooit naar ons toegekomen. Hij kón gewoon niet accepteren dat zijn zoon, zijn alles wat hij op de wereld heeft, homo is, een vriend heeft en dus niet aan zijn verwachtingen zal voldoen. Hij wíl het wel, dat heeft hij bewezen door te komen, maar het heeft gewoon tijd nodig. Hou je rustig lieverd en geef hem die tijd. Mij heeft hij al geaccepteerd, door wat ik net zei, de rest komt ook. Dat weet ik, net zo zeker als ik van je houd.’ Nog uren praatten ze over alles wat hen was overkomen de laatste tijd en raakte Joery zijn vervelende gevoel helemaal kwijt. ‘Hoe dan ook, als jij vanmorgen niet zo rustig was gebleven was ik echt uit elkaar geploft en liep ik nu op straat mijn leven kapot te maken. Dankjewel schat.’ Zei Joery vlak voor ze opstonden om naar bed te gaan. Lars gaf zijn vriend een stevige knuffel. ‘Je vergeet één belangrijk iemand, Cliff. Hij heeft je terug op het juiste spoor gekregen, niet ik.’

De volgende dagen hielden de jongens het rustig en op woensdag vroegen ze aan Peter de bouwtekeningen en gingen ze in de oude stallen de boel nog eens goed bekijken. Terwijl Joery op zijn gemak het gebouw bekeek stond Lars met de tekening in zijn hand moeilijk te kijken. Na een tijdje liep hij naar Joery en zei met een lichte trilling in zijn stem ‘Ik krijg een beetje gek voorgevoel dat we ons huisje kwijt zijn. Op de tekening komt het niet meer voor.’ Joery schrok merkbaar en reageerde verbaasd ‘Neeehh, dat kan niet, dat zouden ze toch allang hebben gezegd?’ Hij ...