1. Aangenaam Verrast Door... - 29


    Datum: 7-4-2021, Categorieën: Homo Auteur: Jean, Bron: Opwindend

    ... stonden lachend toe te kijken, ik nam een duik en duwde ze tegelijk omver.
    
    Beiden gingen ze kopje onder, proestend kwamen ze weer bovenwater.
    
    ‘Dat was gemeen, we hebben jou helemaal niet zien terug komen’, zei Iris.
    
    ‘Was ook de bedoeling’, zei ik lachend.
    
    Tante Els was ook even naar het strand gekomen om te zeggen, dat wij over een half uur aan het avondbrood begonnen.
    
    Met lange gezichten gingen we uit de zee, Felix die een duikershorloge had keek verschrikt op zijn klokje.
    
    ‘Jezus, mijn pauze is ook al bijna om, als ik me haast ben ik nog net op tijd om gekleed en wel met het serveren te beginnen’, zei hij.
    
    Hij groette ons, met de woorden ‘tot morgen!’
    
    En sprintte snel naar zijn spullen, in het voorbij gaan greep hij ze vast en vervolgde zijn weg naar het strandrestaurant.
    
    Wij liepen naar onze spullen, Geert-Jan en Iris zeiden, ‘wij blijven nog wat, ma of pa zouden ons komen halen als het zover was’.
    
    We wensten hen nog veel plezier, en een goede nachtrust toe.
    
    ‘Dat zal wel lukken, en we zien elkaar morgen wel weer’, zei Geert-Jan.
    
    Willem zei, ‘zeker weten, en dan hebben we ook de rubberboot op opgepompt’.
    
    Toen wij het strand verlieten en nog even omdraaiden, waren ze al weer in het water.
    
    Tante Els liep voorop, en wij volgde haar als jonge eendjes mooi in een rijtje.
    
    Toen we bij de bungalow waren aangekomen, begon oom Harry luidt te lachen.
    
    Hij zei, ‘daar komt de kloek met haar kuikens aan’.
    
    In het voorbij gaan stootte ze ...
    ... hem aan, en lachte ook even.
    
    Ze ging naar binnen, en kwam even later terug met een stapel handdoekjes in haar hand.
    
    Oom Harry of tante Els had van te voren de tafel al gedekt.
    
    Wij hadden ons op de stoelen laten neervallen, maar als ze terug kwam stonden we gelijk weer op.
    
    ‘Dat was jullie ook geraden, jullie weten toch eerst een handdoekje en dan pas plaats nemen’.
    
    Als in een koor zeiden we, ‘ja, mama kloek, U heeft gelijk hoor’.
    
    Oom Harry kwam niet meer bij, zelfs de buren moesten lachen om ons antwoord.
    
    Het bleken trouwens leuke en aardige mensen te zijn uit Vlaams België, man vrouw en twee wat jongere jongs.
    
    Na het genieten van het avondbrood, zei oom Harry, ‘Ron als je snel bent, kan je nog snel een telefoonkaart kopen bij Helga’.
    
    Nadat we toestemming hadden van tante Els stonden we snel op en gingen naar voren, naakt als we waren.
    
    Toen we weg waren zei oom Harry, ‘ik ben benieuwd of het ze lukt’.
    
    Tante Els keek hem verwonderd aan.
    
    ‘Tja, zonder geld kun je moeilijk wat kopen, of zie jij dat anders Els’.
    
    Pieter en Willem begonnen te lachen, tante Els ook, toe ze het door had wat haar man bedoelde.
    
    Robert en ik waren in onze nakie naar de receptie gegaan, dus geen van ons had geld bij zich.
    
    Tja, waar moet jij je beurs laten, als je geen kleren aan heb.
    
    Bij de receptie zei ik, ‘ik had graag een telefoonkaart’ Helga.
    
    ‘Dat kan, van vijftig of honderdtwintig eenheden?’ vroeg ze.
    
    ‘Doe maar de grootte, we zullen nog wel vaker ...