Het Contract deel 5 - Sex Verhalen

Het Contract deel 5

... haar.

“Luister, Eva en luister heel goed naar me. Ik vertel je dit maar één keer namelijk en ik eis van je dat je alles wat ik je ga vertellen goed in je opneemt en onthoudt. Je mag dan ook nu meteen pen en papier pakken en je stenokwaliteiten zo goed mogelijk benutten.” Sprak hij, ditmaal streng, tot haar.

Eva legde haar mobiel op de bank, snelde naar haar buffetkast en trok een lade open. Vlug pakte ze een pen en een blocnote uit een lade van haar kast en rende terug naar de bank waar ze zat.

“Zou je niet eventjes het glas opruimen dat je hebt laten vallen, straks bezeer je je nog en ik wil niet dat je je morgen daardoor gaat ziekmelden, EVA!” hoorde ze om zich heen.

Heemskerk zat heerlijk thuis in zijn studeerkamer aan zijn kolossale antieke bureau en keek naar zijn beeldscherm. Hij lachte in zichzelf toen hij zag dat ze als een bezetene om zich heen begon te kijken, zag dat ze als door een wesp gestoken opveerde van haar bank en als een bang vogeltje door haar huis begon te lopen. Ze keek achter stoelen, achter lampen, in kastjes met glazen deuren, ze begon te rennen en te schreeuwen.

“Eva? Ik kan je zien en volgen, zelfs horen kan ik je nu!” galmde het door het hele huis.

“Die gil die je hoorde vlak voordat je de DVD stopte, is van Suzanne.

Ik wil dat je nu naar de keuken loopt en een glas koele wijn voor jezelf inschenkt, daarna pak je je mobiel weer op en je luistert naar wat ik je te zeggen heb.

Ze keek nogmaals om zich heen en twijfelde ...

... eventjes. Ze besloot toch maar de opdracht van haar baas op te volgen en liep de keuken in, pakte een schoon glas en schonk het wederom tot de rand toe vol.

“Nou, nou..Eva..Dat kan wel wat minder lijkt mij, maar goed, voor deze keer zie ik het door de vingers. En dat is een gunst Eva, met name omdat ik je de hele avond al gevolgd heb en je reacties heb gezien op alle beelden van de opnames.

Eva moest puur door de zenuwen opeens keihard lachen. “Ik ben benieuuuuuwd” lachte ze schalks terwijl ze naar de woonkamer liep. Rennen deed ze natuurlijk niet, hoewel ze het wel heel graag wilde.

“Waarom was Heemskerk opeens zo….. anders. ‘Anders’, is het niet het juiste woord” dacht ze.

Ze zette haar glas neer op de salontafel, vleide zich neer in de zachte kussens van haar bank en aarzelde eventjes voordat ze haar mobieltje weer pakte.

“Ik ben er, Meneer Heemskerk” fluisterde ze.

“Dat zie ik, Eva en wat nog aangenamer is, ik hoor het!” sprak hij.

“Hoe kan het dat u mij ziet, heeft u camera’s geplaatst in mijn woning?”

“Eva toch!! Natuurlijk heb ik dat gedaan! Of liever gezegd, ik heb het laten doen, maar dat was eigenlijk om heel andere redenen dan die nu van belang zijn.”

Eva schrok ervan maar tegelijkertijd kreeg ze een onbestemd gevoel in haar buik en geest.

“Ik..ik…ehh..snap niet helemaal goed wat u bedoelt…meneer Heemskerk. U heeft toch een contract in mijn..ehh..u weet wel wat ik bedoel! En daar staan toch woorden in die door u zijn geschreven, belachelijke ...