Droom Of Werkelijkheid - 38 - Sex Verhalen

Droom Of Werkelijkheid - 38

... voor vandaag kan doen. Dit is er laatste dagen nog wel beetje bij ingeschoten. Ik schrik op uit mijn meditatie als ik het bed in voel zakken. Het is Stefan, hij maakt me los van het bed. Daarna plaatst hij zijn vinger onder mijn kin. “Gaat deze brutale jongedame nu eindelijk eens op haar taal gebruik letten?” “Ja het spijt me”, antwoord ik hem.

“Goed het is tijd om naar Saffier te gaan”, zegt hij met een lach. Ik ben blij dat hij me nog laat gaan voor hetzelfde geld had ik daar niet meer heen gemogen. Vrolijk liep ik naar Saffier toe samen met Vince. Ik was er al zo aan gewend dat hij mee ging dat ik het niet eens meer door had. Het was zelfs wel gezellig. Hij was heel leergierig wat betreft paarden dat was leuk zo kon ik hem ook nog wat leren. Ik pakte zoals als ik al een tijdje deed Saffier uit haar stal. Ik begon haar lekker te borstelen en Vince was zo lief om haar stal voor me schoon te maken. Echt geweldig die man.

“Vince?”, riep ik. “Ja zeg het eens”, hoorde ik uit de stal komen. “Ik zou Saffier graag willen rijden denk jij dat ze daar aan toe zou zijn”. Hij stak zijn hoofd uit de stal en keek me even bezorgd aan.

“Uhmm eigenlijk zou ik dat eerst met Stefan moeten overleggen”, zei hij toen. “Als jou iets overkomt dan vermoord hij me”. Ik schoot in de lach alsof dat zomaar zou lukken, maar ik snap wat hij bedoeld.

“Mag ik je telefoon dan vraag ik het hem”. Hij gaf me zijn telefoon en ik toets het nummer van Stefan in de telefoon. “Ja prinses wat is er”, ...

... nam hij op. “Hoe wist je dat ik het was”, antwoord ik.

“Nou heel simpel je bent bij Saffier samen met Vince, dus kan het alleen zijn dat jij iets wilt vragen”.

Ik stel hem de vraag of ik Saffier mag rijden. Eerst wijst hij resoluut af maar ik blijf doorvragen.

Ik vertel hem dat ik Saffier aan de longeerlijn doe en dat Vince haar op die manier ook vast zal houden. Zo kan ze alleen rondjes lopen als ze weg zou willen omdat ze schrikt.

Uiteindelijk stemt hij dan toch toe maar drukt me op het hart dat ik bescherming moet dragen. Ik beloof hem dat ik dat zal doen. Ik geef de telefoon aan Vince terug en vertel hem dat het goed is.

Hij knikt en zegt; “Nou dan gaan we dat doen he?” Helemaal blij zadel ik Saffier op. Inmiddels is ze daar al zo aan gewend dat het geen enkel probleem meer is voor haar.

Ik besluit haar eerst even te longeren zodat ze even haar benen kan strekken en wat energie kwijt kan. Dan haal ik haar dichterbij en vraag aan Vince om haar vast te houden. Langzaam plaats ik mijn voet in de stijgbeugels en zet er wat gewicht op. Ze kijkt even vreemd maar blijft verder netjes staan. Heel voorzichtig ga ik omhoog tot ik zachtjes in het zadel beland. Ze verstijft onder me en ik blijf stil zitten. Ik praat tegen haar dat het allemaal in orde is. Als ik merk dat ze wat minder verstijft is vraag ik aan Vince om haar aan het lopen te zetten. Ik wil haar nog geen beenhulpen geven zodat ze gaat stappen. Ik wil haar eerst zo laten wennen. Al met al gaat het ...