Droom Of Werkelijkheid - 38 - Sex Verhalen

Droom Of Werkelijkheid - 38

... allemaal erg opgewonden voor haar. Ik zie al dat hun haar wel mogen en dat, dat wel goed gaat komen. Dan verlaten Gabriel en Stefan de ruimte en laat ons alleen achter. Jasmine komt op ons afgelopen met een gemeen gezicht. Ze komt recht voor me staan en begint me voor van alles en nog wat uit te maken. Met alle mogelijk moeite probeer ik me in te houden. Ik ben nu in haar domein en moet me dus gedragen. Ineens word ik vastgepakt door Stefan en hij trekt me daar weg. Boos vertel ik hem wat er allemaal is gebeurt en hij zegt dat hij het weet. Hij wilde me nog even gedag zeggen en zag het gebeuren. “Ik neem dit op met Gabriel, dit is niet oké namelijk”.

Je hebt je goed gedragen maar dat had je niet heel lang vol gehouden en je mag in die ruimte geen commotie veroorzaken want dat levert je zware straf op. Het Jasmine haar domein en die bepaalt. Ik kan je dan dus niet beschermen. “Wat een kut regels”, flap ik eruit. En voor ik het weet sta ik tegen een muur met een boze Stefan tegenover me. “Hé, dit is ook niet oké”, zegt hij me boos.

Hij dwingt me op mijn knieën. Als ik weiger drukt hij me hardhandig neer.

Even is er geen begrip bij hem en heb ik te dealen met zijn dominantie. Het brengt me angst maar zeker ook opwinding. Dit is de man waar ik voor gevallen ben. Liefdevol maar ook heel dominant en vol passie. Ditmaal vol met boosheid vertelt hij me dat dit zijn cultuur is en dat ik hem nu belachelijk maak en dat hij dat niet pikt. Hij tilt me daarna hardhandig weer ...

... omhoog en neemt me mee naar mijn kamer. In de kamer legt hij me vast op bed. “Zo jongedame, je zult weten dat je nu te ver bent gegaan”. Ik zal je nu nog niet slaan want de wonden die je hebt zijn nog te vers maar”, dan neem ik je vrijheid af”. Als ik vast aan het bed ligt verlaat hij de kamer en laat me alleen achter met mijn gedachten. Ik merk dat het me raakt dat hij me zo achterlaat. Ik voel een angst dat ik hem teleurgesteld heb en dat hij me nu niet leuk meer vind. Ik besef me ook dat dit te maken heeft met alles wat ik vroeger heb meegemaakt maar ik weet nog niet hoe ik dit gevoel tegen moet gaan.

Verstand en gevoel zijn twee lastige dingen.

Dan komt hij terug de kamer in zegt niets maar gaat aan zijn bureau werken. Het valt me erg zwaar dat hij niets zegt. Ik probeer dat stemmetje achter in mijn hoofd het zwijgen op te leggen en me erdoor heen te bijten. Ik doe of zeg verder niets maar blijf rustig liggen. Echter naar mate de tijd verstrekt wordt het lastiger en lastiger. Uiteindelijk vraag ik hem of hij boos op me is.

Hij antwoord niet boos te zijn wel teleurgesteld en legt me uit dat dit straf is. Het hoeft niet leuk te zijn maar zodra de straf straks voorbij is dan is het voorbij. Hij gaat nergens heen, laat me niet achter of verlaat me niet. Een traan rolt over mijn gezicht van verdriet en opluchting. Hij vind me nog steeds leuk bedenk ik me. Ik berust me in mijn straf en probeer me te focussen op mijn lichaam.

Het mooie is dat ik nu meteen mijn meditatie ...