De Oude Fabriek - 1 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 1

... zitten”, vraag ik hem beleeft. Mompelend vraagt hij naar mijn naam en wie ik juist ben. “Ik ben Marco en woon in het dorpje Eel”, stel ik me voor. De man bekijkt me met zijn grijs behaarde wenkbrauwen bedenkelijk aan en vraag me nu verstaanbaarder, “wat breng je naar hier”. Als inleiding begin ik over het artikel in de krant van het interview en zijn komende verjaardag, waar ik hem meteen met feliciteert. Mompelend dankt hij mij daarvoor en draait zijn hoofd naar het grote raam. “Mooi weer vandaag” zegt hij en staart onbewogen door het raam. Uit respect deel ik zijn mening al was het al de hele dag aan het regen.

Voorzichtig vertel ik hem mijn interesse over de geschiedenis van de stad en dus ook over de Oude Fabriek. Wanneer ik hem vraag of hij me meer kan vertellen dan wat in het museum te vinden is, vraagt hij nog eens naar mijn naam en de reden van mijn bezoek, terwijl hij onbewogen als een godfather naar buiten blijft staren. Ik antwoord nu zonder rond de pot te draaien (rechtuit), “Marco, uit Eelt en ben geïnteresseerd achter het echte verhaal van de Oude Fabriek en de betekenis van de reliëf tegels”. De oude man Nikolaas vraagt mij kordaat, “Marco,… Marco wie”, hij neemt met zijn beide bevende handen mijn hooft vast en kijkt recht in mijn ogen. Wat ontgoocheld door zijn vergetelheid, antwoord ik hem geërgerd “Marco Brauwens, en ik ben afkomstig … van Ee…”, wil ik hem nog eens verduidelijken, maar zijn tranende ogen nemen mijn aandacht over. Hij blijft me aanstaren, ...

... als ware hij een geest in mij ziet. Een zalige warme glimlacht verschijnt op zijn gezicht, zijn oogleden vallen dicht en nijpen een traan weg, die over zijn wang bolt. Verder streelt hij mijn gezicht, als ware hij het liefelijk koestert. Daarbij gaat hij met een vinger over mijn bevochte lippen, om dan mijn hand te nemen en mijn vingers naar zijn lippen te leiden.

Ik ben wat ontdaan door zijn spontane intimiteit, waardoor ik mijn hand los ruk. Daarbij schrikt hij van mijn reactie en ontwaakt uit zijn dromerigheid. Een boze blik verschijnt op zijn gezicht, waarop ik vraag of het gaat. “Heb je dorst, … moet ik je nog wat water bren…” maar word onderbroken door zijn hevig geschreeuw naar de verpleging. “Ik wil NU, … Ik wil… naar mijn… KAMER”.

Nikolaas zwaait hysterisch met zijn armen rond en wanneer de verpleging hem probeer te bedaring, trekt hij zijn hemd los en ontbloot daardoor zijn borst. “Ga weg”, schreeuwt hij naar me. Ontredderd stel ik me recht, niet wetend of ik hem nog moet groeten staar ik hem aan. Een glinstering op zijn borst trekt mijn aandacht en weer flits me een herinnering door het hoofd met het beeld van mijn grootvader. Het is alsof ik weer in mijn kinderjaren word gekatapulteerd. De geluiden rond mij verstommen en het word ijl in mijn hoofd. Mijn spieren verslappen en alle beelden komen vertraagd binnen. In flitsen zie ik mijn grootvader voor mij zitten, die me verteld over de tweede oorlog en dan zie ik weer de oude man.

Plots ga bij mij het licht ...