De Oude Fabriek - 1 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 1

... “Onbekend”.

De Oude fabriek is nog de enige die overgebleven is en wel om een specifieke bizarre juridische rede. Namelijk, de oorspronkelijke eigenaar heeft officieel nog geen afstand van gedaan en de eigendoms-akte is zoek. Daardoor kan het kadaster niet uitmaken van wie de eigendom is. Men wacht gewoon nog op de verjaring dat de eigendom automatisch naar de gemeente gaat, wanneer de eigenaar zich niet meld en dat is in 2030. Honderd jaar nadat de fabriek zijn activiteiten heeft beëindigd en de textielbaron van de wereldbol is verdwenen. De plotse verdwijning van de baronfamilie zou te maken gehad hebben met de duistere feestjes van de mannenclub, die in de fabriek werden georganiseerd.

In de uitstalkast daarnaast lig de reliëf muurtegel, die uit de schouw is gehaald. De reliëf tekening is gelijkaardig met wat ik voelde een omgekeerde vijfpuntige ster met aan elke punt een symbool. Even krijg ik een koude rilling over mij, want plots flits er een herinnering van uit mijn jeugdjaren door mijn hoofd, dat met de tekening te maken heeft, maar kan de context en het gebeuren niet meer voor de geest houden.

De historici van dit museum die de research hebben gedaan bij de plaatselijk oudere bevolking, zijn er ook niet veel slimmer van geworden. De éne heeft het over geruchten van zwarte magie en dat de familie is wegtrokken, de andere spreken over ernstige ongelukken die in de fabriek gebeurt zijn met kinderen die achter de weefgetouwen de klossen moesten opruimen. ...

... Enkelingen spreken van een vloek, zijn er verdacht stil over en houden het potje liever gesloten. Alleen weten ze wel te vertellen dat het symbool op de tegel de Zegel van Baphomet, dateren van 1896 en verwijst naar het satanisme.

Wanneer ik nog vlug de boodschappen doe voor de sluitingstijd van de winkels, laat het gevoel mij niet los, dat ik kreeg bij het zien van de reliëf tegel. De honger naar meer informatie is niet te stillen en wil weten wat mijn gevoel te maken heeft met het symbool. Voordat ik naar huis rijd, beslis ik nog het verzorgingshuis binnen te stappen waar de oude man Nikolaas verblijft. Aan de balie vraag ik aan de administratiemedewerker of het mogelijk is om Nikolaas te spreken. Als ze me vraagt wat mijn verband is, antwoord ik haar met een smoes “een vriend”. “Mag ik uw paspoort”, vraagt ze mij koel en belt een medewerker op die mij meeneemt naar een publiek ruimte. “Klaas, er is een vriend van u, die je komt bezoeken”, spreekt ze wat harder in zijn oor.

Een kleine oude man, met zijn hoofd tussen zijn schouders gezakt, zit in een sofa, gericht naar een groot raam met uitzicht op de tuin. Naast de sofa staat een klein tafeltje waar een drinkbeker op staat met een mondstuk. De oude man geeft bevend en vertraagt me de hand. “Goede namiddag, Klaas”, begroet ik hem. Hij mompelt wat tussen zijn lippen, terwijl hij me verbaasd aanstaart. De verpleging tast in haar zak naar de pieper die ze afzet en zegt, “Ik laat jullie dan maar.”

“Mag ik er bij komen ...