De Gezusters Santegoed - 1 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 1

... hebt jezelf de laatste tijd zeker niet vaak in de spiegel gekeken? Je bent uitermate mooi! Ik weet heel zeker, dat menig mannenhoofd zich met jou meedraait, als je voorbij loopt.’

‘Nu maak je een grapje. Ik ben niet mooi!’

‘En vertel me eens, waarom jij niet mooi bent?’

‘Ik heb sproeten, ik ben roodharig, veel te klein en te dik.’

‘Nou, dan zal ik je eens uit die droom halen, Melissa. Ik vind roodharige vrouwen juist heel erg mooi, en zeker als ze sproeten hebben. Je hebt een heel aangenaam gezicht, dat uitermate goed past bij je rode haren. En je bent niet te klein, eerder precies lang genoeg. Ik hoef me amper te bukken om je te kunnen zoenen. En heel dik kun je niet zijn, ook al kan ik dat niet met zekerheid vertellen met die kleding van je.

Kijk mij dan eens? Ik ben pas lelijk! Ik weeg honderd kilo schoon aan de haak, ik ben heel zeker niet moeders mooiste.’

Ze glimlacht. ‘Dan lieg je! Je bent best aantrekkelijk! En zo dik ben je niet, het past je wel. En je gezicht, zo slecht zie je er niet uit!’

‘En waarom zou ik jou moeten geloven, als je jezelf niet eens gelooft?’

Daar heeft ze even geen antwoord op en ik zeg: ‘Zullen we een compromis maken? Ik geloof jou, maar dan moet jij mij ook geloven.’

Nu bloost ze helemaal, maar ze knikt wel. Ze kijkt opzij en ziet dan haar zus op haar afkomen.

‘O, daar komt Chantal aan. Daar sta ik dan met mijn rode kop!’

Het meisje komt naar ons toe en kijkt eigenlijk helemaal niet zo blij naar haar ...

... zus.

‘Melissa, wat maak je me nou? Waarom sta je hier de vreemde man te kussen? En waar is Arjan?’

Melissa is door deze harde woorden meteen weer bij de les.

‘Ik moet toch zeker zelf weten, met wie ik sta te kussen, of niet? En Arjan kan voor mijn part in de IJssel verzuipen. Die heeft voor mij afgedaan. Hij heeft me weer laten zitten, het is nou wel genoeg geweest.’

‘En waar ken je dan deze man van?’

Melissa moet opeens hard lachen. ‘Je gelooft me toch niet, als ik je vertel, dat ik hem nog maar net twee uur ken.’

De ogen van het meisje gaan ver open. Geschokt brengt ze uit: ‘En dan ga je maar meteen maar met hem kussen? Ben je nou helemaal gek geworden? Wat moeten pap en mam er niet van denken?’

‘Ze denken maar wat ze willen, Chantal. Na de zomer ga ik toch op kamers. Dan kan ik eindelijk weg hier uit dit verstikkende milieu.’

‘Kom, zo erg is het hier ook weer niet, Melissa!’

‘Nee, je hebt gelijk! Maar er moet meer zijn in het leven, dan alleen dit, Chantal. En jij zou dat als geen ander moeten weten!’

‘Ik begrijp wel, wat je bedoelt, Melissa. Maar dan ga je nog niet zulke dingen doen. Nu geloof ik wel, dat deze mijnheer fatsoenlijk is, maar dat had ook anders kunnen zijn!’

Melissa kijkt schuldbewust naar beneden. ‘Sorry, het was in een vlaag van verstandverbijstering. Ik was boos op Arjan, en John is eigenlijk best wel een aardige vent. Hij vond, dat je erg goed kon zingen.’

Nu verzacht de blik van haar zus iets. ‘Zou je me niet eens aan hem ...