De Gezusters Santegoed - 1 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 1

... niemands bezit, zoals jullie ook niemands bezit zijn. Dus ik beslis nog altijd voor mezelf, welke vrouw ik leuk vind. Dat hebben jullie niet voor mij te beslissen. Begrepen? Want zo niet, dan ben ik nu weg, en bekijken jullie het maar!’

Ze knikken. ‘Goed. Dat is een begin. Maar wat een contrast is dit nu met wat jullie me zojuist hebben verteld! Ik dacht, dat jullie zowat alles delen?’

Chantal antwoordt: ‘Ja, maar geen vriendjes!’

‘Dan wordt het hoog tijd, dat jullie dat maar leren. Ik heb er geen problemen mee, dat jullie je met me delen, maar dan moeten jullie je wel gedragen. En anders is het al voorbij, voordat er iets begonnen is. Ben ik duidelijk?’

Ze kijken elkaar aan en Chantal zegt: ‘Wil je dan geen keuze maken, John?’

‘Nee, dat wil ik nog niet. Bewijzen jullie eerst maar eens, dat jullie je kunnen gedragen, en bereid zijn om echt alles te delen. Dan kijk ik eens verder.’

Chantal zegt tegen Melissa: ‘Mel, wat zeg jij ervan?’

Melissa is nog steeds boos. ‘Ik vind het gewoon niet eerlijk, Chantal. Hoe kun je me dat aandoen!’

‘Het spijt me, Melissa. Maar toen ik jullie zag kussen, werd ik jaloers. Waarom kan jij zo gemakkelijk iemand vinden, terwijl me dat amper lukt! Ze kijken wel, maar durven me nooit te vragen. Terwijl jij maar een keer naar een jongen hoeft te kijken, en hij zit al naast je. En daarnaast kan ik het niet helpen, ik vind John gewoon een leuke en knappe vent.’

Dat verzacht de boosheid van Melissa wel iets. Ze glimlacht ...

... zelfs. ‘Ja, hij is inderdaad heel erg leuk, en knap ook nog. Maar dat wil niet zeggen, dat ik blij ben, met wat je gedaan hebt.’

‘Het is nu eenmaal gebeurd, Melissa. Maar ik geloof John ook wel, dat hij meent wat hij zegt. Als we een kans bij hem willen maken, dan zullen we ons moeten gedragen.’

Ze knikt en kijkt Chantal aan. ‘Ik denk dat je gelijk hebt. Goed, dan zullen we dat maar doen.’

Chantal kijkt haar zus aan. ‘Echt, Melissa, het spijt me heel erg! Kun je me een beetje vergeven?’

Melissa trekt een zure glimlach. ‘Ik heb niet veel andere keuze, of wel? Ik vergeef je voor deze keer, maar ik zal nog wel even boos op je blijven.’

‘Dat is niet erg, maar ik ben blij, dat je me kunt vergeven.’

‘Daarvoor zijn we toch zusjes, of niet?’

Ze omhelzen elkaar, maar ik blijf er toch even waakzaam bij staan, voordat ze elkaar in de haren vliegen. Maar dat blijkt gelukkig niet nodig te zijn. Melissa kijkt me dan aan en zegt: ‘Goed, we zijn bereid ons te gedragen, en je voorlopig te delen. Maar ik wil wel, dat je een keer een keuze maakt.’

‘Ik beloof niets, Melissa. Zoals ik het zie, staan we aan het begin van iets moois, maar ik ga me niet overhaasten. Bovendien wonen jullie ver van me vandaan, dus we moeten maar eens zien, hoe het verder gaat.’

‘Oké, dat is fair. Maar wat nu?’

‘Ik heb eigenlijk wel genoeg gezeten hier. Kunnen we niet een stukje gaan wandelen?’

Melissa haalt haar gezicht op. ‘Is dat wel zo’n goed idee? Je weet wel, na eergisteren?’

Ik ...