Bakkersjongen - 39 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 39

... doelde Tessa natuurlijk niet op.

-

,,Als je wilt, en ik kan helpen, dan moet je dat ook gewoon doen, vind ik.’’ liet ze toen heel voorzichtig uit.

,,En wat dan precies?’’ vroeg ik nog wel voor de zekerheid, al wist ik al wel waar ze op doelde. Ik kon het gewoon niet geloven.

,,Wat je maar wilt.’’ zei ze me alleen. Tekenend voor wie ze was en hoe ze in het leven stond. Het was alsof ik Manon hoorde. ‘’Pakken wat je wil’’. Maar ze was gewoon bang om me te verliezen. Dat telde meer dan dat ze het ook echt leuk zou kunnen vinden, dacht ik.

,,En jij dan? Wat wil je er voor terug, dan?’’ vroeg ik haar dan ook om die reden.

,,Niets.’’ zei ze meteen. Ze keer er verontwaardigd bij. Hoe durfde ik zoiets te vragen? Maar het leek me logisch.

,,Wat wil je dan? Alleen kijken? Of…?’’ Ik wist het echt niet. Niets kon natuurlijk niet. ,,Maar zeg het me dan.’’ Het was ook de reden waarom ik vroeg wat ze van dat meisje vond, een paar perrons geleden. Maar nu haalde ze haar schouders op. ,,Ik bedoel alleen te zeggen dat ik er net zo in sta. Anders zou ik het ook niet willen of zelfs maar durven. Snap je?’’ probeerde ik duidelijk te maken. ,,Als jij gevoelens of behoeften heb waar je bij mij niet mee terecht kan, dan moet je daar ook gewoon eerlijk in zijn.’’ doelde ik op haar verlangen naar bijvoorbeeld een ander, en dan hopelijk wel een meisje. Ze lachte erom, wel bedenkelijk.

,,Is goed.’’ zei ze dan alleen. ,,Maar alleen als jij dat ook doet.’’

,,Is goed.’’ ...

... lachte ik meteen terug. ,,Eerlijkheid duurt het langst.’’ knipoogde ik nog naar haar. Ze knikte en kuste me zowaar op de mond. En aangezien ik al opgewonden was, wilde ik haar meteen maar vertellen wat ik wilde. Al wachtte ik daar wel mee totdat we weer in de trein zaten.

-

Deze keer was het een stuk rustiger. We zaten helemaal achter in de cabine met geen mens naast ons of voor ons. Daar had ik voor gezorgd. Tessa wilde eigenlijk in het midden zitten met vier stoelen waar je wat meer ruimte hebt. Maar ik zei haar dat ik dit ‘wilde’, en met enige vermoedens gaf ze toen al toe.

,,Er is veel meer waar ik over fantaseer. Dingen die we misschien wel kunnen gaan doen.’’ zei ik haar zachtjes toen we zaten. Zij zat bij het raam, ik bij het gangpad. Ik boog me wat over haar heen en niemand zou meer weten dat hier een prachtig, jong en blond meisje zat. Een meisje wat me behoorlijk had opgegeild. Het was gewoon ontzettend lekker om open tegen elkaar te zijn. Dat werkte bevrijdend. En met een net zo lekker meisje als vriendin zou het zonde zijn daar niets mee te doen. Of ze nu wel of niet van me walgde, was aan mij om steeds maar weer uit te vinden. Natuurlijk walgde ze niet van me. Maar zolang ik geen duidelijkheid had, hield ik dat wel in m’n achterhoofd. En tot die tijd maar gewoon proberen. Zien wat ze wel en niet wil, zoals het altijd al is gegaan. Maar laten we dan wat meer die grenzen opzoeken. Met haar, met anderen, en waar maakt me ook niet uit. Want daar ging het nu ...