Rory - Sex Verhalen

Rory

... baantje. Wel het minste wat ik kon doen. Daarnaast stond ik er niet helemaal alleen voor. Rory kon best helpen met water geven... Rory was echt m’n beste vriend, zoals je dat vaak zal zien bij honden. Trouw. Ik vond Rory in Zwitserland. Bij een gezin wat met pups zat, die ze niet wilde hebben. Een kruising tussen een boxer en een Ierse setter. Ja, probeer je daar maar wat bij voor te stellen. Een ongelukje voor hun, was het gelukje voor mij. Kortharig, iets langere neus, hoog op de poten, lange oren. Hij had meer weg van een setter dan van een boxer qua lichaamsbouw, maar je zag er duidelijk een gemoedelijke boxerkop in. Om te zien dan. Qua karakter was het een honderd procent boxer. Zo zachtmoedig en enthousiast. En Rory ging altijd met me mee. Rory heeft in zijn zeven jaar meer van de wereld gezien dan menig mens in zo’n zelfde periode. Niet dat die er wat mee deed, maar ook hij was een levensgenieter. Hij mocht van mij niet meer traplopen, omdat hij al wat ouder was, en een wat grotere hond. En toen ik boven aan de verkenning was begonnen, had hij al snel het lekkerste plekje uitgekozen. Ik kon er alleen maar om lachen toen ik hem beneden al in een grote fauteuil zag slapen, helemaal op zijn gemak, en half verzonken in de comfort en zijn waarschijnlijke zwaar relaxte dromen. Hij sliep meer de laatste tijd. Dat hoorde er bij. Maar ook naast Rory waren er nog mensen die mij een beetje in de gaten moesten houden hier. De buren. Dat was ook een stel. Een wat jonger stel wel. ...

... In de veertig, en minsten zo welvarend. Jeff en Annie. Op het moment dat ik de tuin in liep, de achtertuin, die ècht heel groot was, werd er meteen naar me geroepen over de schutting. Jeff was een lange man, en hij keek zo over de schutting heen. ,,Jij moet Lasse zijn.’’ Zei hij dan, en ik knikte naar hem, en stelde me voor als die persoon, die hij dacht dat ik was. Hij stak zijn hand over de schutting en stelde zichzelf voor als de man, waar ik dan al over gehoord had van Hans en Hetty. Het was een lekkere zomerdag en ik werd daar ter plekke meteen gevraagd of ik die avond bij hun kwam eten om gelijk goed kennis te maken. Het waren dan ook hele hartelijke mensen. Daar had ik niet op gerekend, al moet ik zeggen dat het vaak wel zo gaat… Dat ik dan maar mensen ontmoet die zich geroepen voelen mij ergens bij te betrekken. Zo kreeg ik ook al die contacten. Het had misschien een beetje met m’n uitstraling te maken. Ik was vrij timide, en altijd beleefd. Ik wist in de meeste situaties wel hoe ik me moest gedragen. Dat had ik geleerd, en daar plukte ik de vruchten van nu. ‘’Van je zwaktes, je kracht maken.’’ Had mijn vader me ooit verteld. Mijn zwakte was toentertijd dat ik te stil was, te onopvallend. Maar doordat ik niet opviel, kon ik mijn eigen ding doen. En dat werd mijn kracht. Mensen vonden het vaak leuk als ik mijn eigen ding deed. Ik was een beetje anders. Ik vond andere dingen leuk, en toen ik dat doorkreeg, kreeg ik ook het vertrouwen waardoor ik me ook meer durfde uit te ...