-
Bakkersjongen - 7
Datum: 12-3-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... duidelijker. ,,Weet ik. Dat geeft niet. Al sta ik de rest van m’n leven in jouw dienst, dat is niets. Ik wil je niet missen. Ik weet dat ik het niet goed kan maken. Maar het moet.’’ slikte ik wat voorzichtiger. Maar ik meende het. Ze viel stil. Ik hoorde wel dat ze het weer moeilijk had. - ,,Is ze al langs geweest?’’ vroeg ik haar nog. Even bleef het stil. ,,Ja, daarom belde ik.’’ Had ik kunnen weten. ,,Maar we hebben het verder niet over jou gehad.’’ zei ze daarna, wat me wel verbaasde, maar ik ging er niet op in. Dit ging niet om mij. ,,Okay.’’ reageerde ik rustig. ,,Zijn jullie weer… okay?’’ vroeg ik haar voorzichtig. ,,Ik denk het.’’ zuchtte ze. ,,Ik kan haar ook niet vertrouwen.’’ zei ze zwaarmoedig. Ze had misschien maar twee mensen in haar directe omgeving, los van haar ouders, die ze kon vertrouwen. En die was ze kwijt. Het was voor haar misschien nog wel de grootste klap geweest. Maar dat wist ik niet zeker. ,,Gelukkig.’’ zei ik alleen tevreden. Ik gunde Tessa alles. En ook al kon ik misschien geen rol van betekenis meer spelen, dan was ik gewoon blij dat ze in ieder geval haar beste vriendin terug had, mocht het zover komen. Toch iets. Al kon ik me natuurlijk afvragen wat zo iemand als Manon nou echt waard was. ,,Tja…’’ reageerde ze dan ook. Alles behalve zeker. ,,Wanneer zie ik je weer?’’ moest ik haar nog even brutaal vragen. Ze lachte er om. Maar niet omdat ze het leuk vond. ,,Jens, ik…’’ ze zuchtte diep. ,,Ik weet niet of dat slim ...
... is.’’ ,,Ik ben al zo dom geweest. Erger kan toch niet.’’ zei ik daarop. Dat was simpel van me. Maar alles om haar aan de praat te houden nu ik die stem weer mocht horen. ,,Al kijk je maar een keer naar binnen, als ik aan het werk ben. Gewoon iets. Ik ga je niet loslaten.’’ probeerde ik haar nog te overtuigen. ,,Natuurlijk wel.’’ zei ze dan rustig en wijs. ,,De tijd heelt alle wonden.’’ voegde ze er aan toe. ,,Ook die van jou? De wonden die ik heb aangebracht?’’ Daarop gaf ze geen antwoord. Tijd heelt niet alle wonden. - Ondertussen probeerde ik het leven wel weer op te pikken, al was het met frisse tegenzin. Ik hield er rekening mee dat Tessa gelijk had. Zowel dat wonden helen als dat ze niet zouden helen, al had ze dat laatste niet direct gezegd. - ,,Ah, een boeren bakkersjongen.’’ noemde ze me concluderend nadat we niet ver van ons blok een kopje koffie hadden gedronken. Ik was het niet helemaal met die beschrijving eens. ,,Dat klinkt sullig. Alsof ik niet anders doe dan brood bak.’’ kon ik er wel om lachen. Maar zij ook. En ze kon heel aanstekelijk lachen. Zo aanstekelijk, dat ik er misschien wel liever in had meegegaan. Maar ze zat me maar uit te dagen. ,,Je bakt toch brood?’’ kwam ze dan mee aan, wat klopte. ,,Onder anderen…’’ zei ik haar wel. ,,En je ouders zijn boer?’’ ,,Tja, een soort van…’’ ,,Dan is het toch simpel.’’ zei ze me daarna. ,,Ja, heel simpel.’’ ging ik dan tot slot toch mee. Maar ze zette me gewoon een beetje voor ...