Een relationele Rollercoaster 4 - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 4

... val meetrekt. Doordat Eefje en ik nog gezekerd liggen blijft dit verder zonder gevolgen."Gravee!!! Deze keer wacht je. Sla je Pickel in het ijs!" Hij doet wat ik hem opdraag. "Tineke, probeer overeind te komen en klim naar boven!" Hooguit vijf minuten later staan wij weer in slagorde achter elkaar op de gletsjer. Na een weifelende en onzekere start bereiken wij al na korte tijd het vlakkere gedeelte. "Wil jij verder voorgaan John? Ik heb nog de bibbers in mijn benen." Ik loop langs de dames door naar voren en haak ons woordeloos om. "Ben je boos omdat ik ben gevallen?" Ik kijk hem streng aan. "Niet omdat je bent gevallen. Ik had je met graagte nog eens opgevangen. Ik ben boos over het gedrag wat ertoe geleid heeft." "Ik begrijp je niet." "Dat zijn er dan twee. Ik begrijp jou namelijk ook niet!" "M…maar John?" "Niet hier op de gletsjer Dries. Neem je plaats in achter de dames, dan lopen we door." Nadat we de ijsvlakte hebben verlaten en onze spullen weer zijn opgeborgen lopen we door naar de hut.

"Regel jij de inschrijvingen Dries dan leg ik het materiaal in de zon om te drogen."Is goed John. Jullie ook een Weizen. Deze gaat op ons." "Graag." "Tineke neemt het initiatief om de spullen van zowel Dries alsook die van haar uit te leggen." "Doe jij het touw maar John. Dan doe ik de rest van onze spullen."

Eefje en Tineke staan naast elkaar en spreiden de spullen uit in de zon. "Weet hij, of heeft hij een vermoeden Tineke?" Ze kijkt Eefje verbaasd aan. "Wat bedoel je?" "Nou ...

... gewoon, dat jij met John. Denk je dat Dries iets weet." De blos op Tineke's gezicht is niet meer te overzien. "Nee, dat heeft hij niet! Hoe weet jij overigens? heeft John…" "Laat ik het zo zeggen. Hij heeft niet gelogen toen ik mijn vermoedens uitsprak. In figuurlijke zin zou je kun zeggen, dat jij het bent die het zelf was die het mij verteld heeft."

"Wat heb jij aan Eefje verteld?" Vraagt Dries, die met een dienblad met vier glazen Weizen, het terras opkomt." "Èh, och gewoon een vrouwendingetje." Hij reikt mij een glas, "En John, hebben wij ook nog een mannendingetje?" "Steeds minder Dries; steeds minder!" We gaan met onze ruggen tegen de hut op een bank zitten en genieten van het overweldigende uitzicht. "Ik begrijp nou waarom Wouter dit zo fijn vond. De overweldigende natuur, de rust, de fysieke inspanning, waarbij je voor je veiligheid ook nog eens afhankelijk bent van je vrienden. Die combinatie maakt het…" Ze denkt even na. "… Overweldigend en èh… opwindend." "Zullen we daarop ons glas heffen?" Vraagt Tineke die zich duidelijk niet op haar gemak voelt. Op dat moment horen we een beltoon. Dries schiet overeind en grijpt in de kap van zijn rugzak. Voordat hij zijn GSM te pakken heeft is het geluid al gestopt. Hij kijkt op het display. "Het was… Ik zal gelijk terugbellen. Misschien is iets mis met Ma." Hij loopt een stukje van ons weg. Al na een paar minuten is hij terug. Hij kijkt Tineke verstoord aan. "We moeten naar huis. Het is niet goed met Ma." "Wat is dan mis?" ...