Een relationele Rollercoaster 4 - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 4

... verteld. John hanteert die regel altijd. "Als één iemand niet verder kan of durft dan keert de hele groep om. Geen discussie!" Doordat inmiddels ook Dries op de drempel van onze kamer staat wordt het wel erg druk." "Ik zou het wel heel erg jammer vinden als we zouden omkeren." Ik kijk hem aan. "En ik vind het jammer dat jij op deze wijze nou al druk bij Eefje legt." "Zullen we dan maar!"

Het eerste uur in de aanloop naar de gletsjer wordt er nauwelijks gesproken. Van de ontspannen sfeer van gisteren is weinig meer over.

"Help jij Eefje zo even met het aandoen van haar klimgordel en stijgijzers dan bereid ik het touw al voor en maak elke 5 meter een lus." "Ga jij eerst nog met Eef oefenen?" "Niet alleen met Eefje, met z'n allen, Dries. Voor Tineke en jou zijn het ook al weer zeker 3 jaar geleden dat je nog op een gletsjer hebt gestaan." Aan zijn gezicht is te zien dat dit hem niet zint. "Als de bergführer dat zegt, dan moet dat maar." "DRIES! Hou op!" Het is Tineke, die op een voor haar ongekend felle manier haar eega terechtwijst." Desondanks stijgt mijn bloeddruk door het recalcitrante gedrag van mijn nog vriend.

Wanneer wij met zijn vieren aangelijnd op de gletsjer staan geef ik allen, maar vooral Eefje instructies met betrekking tot het strak houden van het touw, het pikkelgebruik in het algemeen en in geval iemand van de groep wegglijd of valt. Op een stuk waar dat heel verantwoord oefenen we dat een aantal keren, door bij toerbeurt iemand de opdracht te geven ...

... te vallen en weg te glijden. Eefje blijkt een snelle leerling en haar angst maak al snel plaats voor enthousiasme. Nadat zij samen een aantal keer door de sneeuw zijn getuimeld is het ijs tussen haar en Tineke al snel weer gesmolten. Het is Dries die zich letterlijk en figuurlijk buiten de groep plaatst.

"Zullen we dan nu maar." "Ik voorop, de dames tussen ons in en Dries, jij als ankerman." "Eigenlijk wil ik ook weleens de voorklimmer zijn." "Dat is mij om het even. Als jij voorklimt dan ben ik het anker." Na een klein uurtje komen we op het steilste stuk van de Gletsjer alvorens we hem na een paar honderd meter, bijna vlak, kunnen oversteken. Het is me al een paar keer eerder opgevallen dat Dries twijfelt bij het bepalen van het spoor. Het verwonderd me dan ook niet echt dat hij, terwijl hij voor de zoveelste keer achterom kijkt, plotseling wegglijd. Tineke die achter hem loopt wordt nog voordat zij kan reageren in zijn val meegetrokken. Zo goed als tegelijkertijd duiken Eefje en ik plat op de gletsjer en slaan onze pikkels met kracht in het ijs. Terwijl Eefje nog een klein stukje wordt meegesleept, voel ik alleen een korte ruk aan mijn touw. "Ik kijk van bovenaf in het geschrokken gezicht van Eefje. "Goed gedaan Eef!" Ik zie hoe Dries en Tineke verwoede pogingen doen om overeind te komen. "Dries wacht! Eerst moet Tineke gezekerd!" Ondanks mijn opdracht blijft hij vloekend doorgaan met als gevolg dat hij opnieuw wegglijdt en Tineke die nog niet stabiel staat weer in zijn ...