Klaar Voor De Lente - Sex Verhalen

Klaar Voor De Lente

Fluitend stap ik uit mijn busje, grijs, met op de zijkant in mosgroene krullende letters: ‘Laat je tuin verwennen door Hovenier Bruce!’ Dat doet het goed in het Gooi. Vandaag de tuin van de gravin lenteklaar maken. Ik denk niet dat ze echt van adel is, maar haar huis en tuin zijn er groot genoeg voor en ze heeft een Frans klinkende naam. Het is ook het halfjaarlijks weerzien met Bettie de keukenmeid, wat – zeker weten – niet de officiële omschrijving van haar functie is, maar goed verwoordt waar ze altijd te vinden is. ‘Keukenmeisje’ voldoet ook niet, daar is Bettie veel te stevig voor. Ze is groot, heeft lange blonde krullen en een lieve glimlach die elk moment kan doorbreken.

‘Mijnheer Bruce, koffie’, roept Bettie nadat ik zegge en schrijve één roos heb gesnoeid. Ik haast me naar binnen. Bettie staat me, met haar handen in haar zij, op te wachten. Ze draagt een witte schort over een lichtblauwe jurk. Ik wed dat ze daaronder geen broekje aan heeft. Ik ga aan de keukentafel zitten en drink mijn koffie op. Dan is het zover. Bettie legt haar ferme borsten op het aanrecht, trekt haar rok op tot boven haar billen en kijkt me over haar schouder smekend aan.

‘Vandaag wil ik het in mijn kontje, mijnheer Bruce’.

‘Ja, maar toch niet hier´, antwoord ik geschrokken, ‘mevrouw kan elk moment de keuken in komen’.

‘Dat maakt het juist zo spannend.’

Ik pak een fles olijfolie en laat mijn overall en onderbroek op mijn enkels zakken. Ik giet wat olie op mijn hand en wrijf het ...

... tussen de billen van Bettie. Met mijn rechterhand trek ik mij ondertussen af: alleen een super stijve lul kan het strakke gaatje openen. Met mijn duim maak ik voorzichtig de anus van Bettie wat ruimer. Zo laat ik haar vast een beetje wennen aan de komende indringer.

De deur zwaait open en de gravin stapt de keuken binnen. Ik bevries terstond. Wat een tafereel: de keukenmeid met glimmende billen, half op het aanrecht, de tuinman met zijn duim in haar anus en zijn stijve lul in zijn andere hand. En wat een contrast met de frêle gravin; donkerblauw rokje, witte blouse met rood sjaaltje, glimmende zwarte loafers, haar in een knotje. Ze oogt als een dame op leeftijd, terwijl ze nog geen 20 is! Eén moment blijft ze verstijfd staan, met grote ogen, haar mond open van verbazing. Dan rent ze de keuken uit. ‘Oeps..’, zeggen Bettie en ik tegelijk.

Als ik de gravin achterna wil gaan, houdt Bettie me tegen. ‘Laat maar. Ik praat wel met haar. Gaat u nou maar snel aan het werk in de tuin.’

Om verdere problemen te voorkomen, eet ik mijn broodtrommel leeg op een plastic tuinstoel bij het gereedschapsschuurtje. Ik schiet weinig op die dag. Ik ben veel te opgewonden om geconcentreerd te werken. Ik loop voortdurend met een zichtbare bobbel in mijn broek. Het beeld van de gewillige billen van Bettie wil niet uit mijn hoofd. En dan is er nog de adrenaline van de situatie: op heterdaad betrapt door de gravin.

Om 5 uur – ik ben net begonnen met het opruimen van het tuingereedschap – komt ...