1. Klaar Voor De Lente


    Datum: 23-2-2021, Categorieën: Werk Auteur: Jurre Jacobs, Bron: Opwindend

    ... Bettie naar buiten. ‘Ze wil je nog even spreken, voor je weggaat.’ Ik loop achter Bettie aan, door de keuken, de gang in en dan de trap op. Bettie klopt op één van de deuren, daarna duwt ze de deur open en mij naar binnen. Ze sluit de deur weer achter me.
    
    In een grote, antiek gemeubileerde kamer zit de gravin achter een massief bureau. Maar is dit wel dezelfde gravin als vanochtend? Alle grandeur is verdwenen. Ze heeft een gekreukeld trainingspak aan. Haar mascara is uitgelopen, in zwarte strepen over haar wangen. Het knotje is weg, haar haar hangt sluik naar beneden. Ze heeft haar ogen gesloten.
    
    ‘De tuin is lenteklaar’, stamel ik, en als ze niets terugzegt, ‘Ik wil u graag mijn excuses aanbieden voor de onaangename situatie van vanochtend. Ik kan me voorstellen dat u teleurgesteld bent.’ Ze zegt nog steeds niets. Het lijkt wel of ik haar niet bereik, dus zwijg ik ook maar. Na een heel ongemakkelijke, lange minuut stilte slaat ze haar ogen op. Ze neemt me van top tot teen op en zegt: ‘Ik heet Louise en ik wil het ook.’
    
    ‘Wat?’ Het is eruit voordat ik heb nagedacht.
    
    ‘Wat je met Bettie deed.’
    
    ‘Ik ben bang dat u een verkeerde indruk van mij heeft. Ik ben niet iemand die zulke dingen zomaar doet. Die dingen doe je omdat je er zin in hebt, niet op commando. Je moet iets voor de ander voelen.’
    
    Ze knikt beteuterd en zegt zacht: ‘Ik snap het, sorry dat ik u zo verkeerd heb beoordeeld.’
    
    Met een rot gevoel rijd ik naar huis. Nog niet eens omdat ik betrapt ben in ...
    ... een compromitterende pose, maar omdat ik me weer eens beter heb voorgedaan dan ik ben. Ik slaap die nacht slecht.
    
    ***
    
    Precies een week later word ik gebeld. Het is nog vroeg. Het is Bettie. ‘Mijnheer Bruce, ik heb een verzoekje.’
    
    Ik zet het busje op de oprit, loop achterom en klop op de keukendeur. Bettie doet open, ze ziet er stralend uit. Ik ga tegenover haar staan. Ze maakt de knoopjes van mijn overall los tot aan mijn navel, trekt het bovenstuk over mijn schouders omlaag en knoopt de lege mouwen aan elkaar op mijn buik. Ze trekt mijn hemd over mijn hoofd en legt het op één van de keukenstoelen. Dan doet ze twee stappen naar achteren, bekijkt het resultaat en zegt: ‘Perfect!’
    
    Ze loopt naar het aanrecht en pakt een dienblad met daarop een pot frambozenjam, croissantjes en twee glazen sinaasappelsap. Ze duwt mij het dienblad in mijn handen en zegt: ‘Kom.’ Ik volg haar de trap op. Bettie klopt op één van de deuren, een andere dan de vorige keer. Ze opent de deur en zegt: ‘Juffrouw Louise, hier is uw ontbijt.’ Het is alweer een grote kamer. De gordijnen zijn al open, de zon schijnt naar binnen. In het midden van de kamer staat een groot tweepersoons bed. Geleund, tegen het hoofdeinde zit een stralende gravin, met een handdoek voor haar tietjes. Wat een zonnetje.
    
    Ik zet het dienblad op het bed en ga ernaast zitten. ‘Croissantje, juffrouw Louise?’ Als ze het croissantje aanpakt laat ze de handdoek vallen. Wat zijn vrouwen toch op hun lekkerst als ze net wakker zijn! ...