1. Chasse Patate - 1


    Datum: 14-2-2021, Categorieën: Tieners Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... dat ik ouder was. ach, wat maakt het ook uit. Ik was helemaal alleen en dus leek het me een prima reden om iemand te appen die ver in het buitenland zat. ,,Hey, how are you?’’ stuurde ik dan ook simpelweg. Ik keek wel of ze wat terugstuurde. En zo niet, dan niet. Maar ik vond het gelijk al spannend, en zal wel zien of ik er wat mee kon, of niet. Ik liep vervolgens naar buiten met m’n biertje en leunde in het donker op 1 van de houten picknick tafels die voor tegen de gevel stonden. Het was best wel druk. Binnen dan. Buiten was het koud. Maar ik wilde m’n jas niet pakken. En het was nat ook. Aan de overkant naast het terras zag ik op de kade twee silhouetten zitten. Er zat wat ruimte tussen. Gelukkig maar. Want ik herkende ze al snel. Vond het echt heel naar om te zien dat Melissa dan zo Jermo gebruikte op haar manier. Het zou mijn misbruik bijna goed maken. Bijna… ik bleef naar ze kijken, en daar zitten. Net zo lang tot ze opstonden en naar binnen kwamen. Ze liepen me voorbij. Jermo keek me onheilspellend aan. Was ook wel terecht misschien. Melissa keek me niet aan. Maar ze stopte wel vlak voordat ze langs de bewaker naar binnen wilde. Ze keerde om en kwam naar me toe zelfs. ,,Ik wist dat er iets was.’’ zei ze me gelijk zo uit het niets. Ik draaide me naar haar toe. ,,Ik kan er echt niets aan doen.’’ Zei ik haar doods. Ze wilde het denk ik niet weten. ,,Maar het spijt me wel.’’ zei ik haar wat meer gemeend. Ze keek me aan, en ik keek meteen weg. ,,Je bent echt een ...
    ... sukkel.’’ Zei ze wat fel. Had erger verwacht. ,,Kom je naar binnen zo? Dadelijk vat je kou?’’ zei ze dan wel nog. En dat was fijn.
    
    En binnen waren zij en ik weer samen. Jermo zat zich op te vreten aan de bar, en ik kon daar wel om lachen. Al was het ook een beetje zielig. Ik was nu die klootzak. Ik en Melissa zeiden elkaar niet heel veel. Je hebt in Merz zo’n hoek met oude grote lelijk huiskamerstoelen. Ik zat er in eentje. En zij zat gedraaid bij me op schoot. Stil, met de muziek die altijd wat te hard stond op de achtergrond, herdacht ik even alles. Misschien moest ik gewoon eerlijk zijn tegen haar. Vertellen wat er gebeurt was en wat me dwars zat. Eerlijk zijn over Mirjam. ,,Ik moet je wat vertellen…’’ klonk er dan ook even later. Maar het was niet mijn stem. Ze keek me aan, en meteen weer weg. ,,Mirjam zei me wat ik moest doen vanmiddag.’’ Biechtte ze toen stil op. het had even nodig om door te dringen. ,,Wat?’’ vroeg ik vervolgens enkel. ,,Ze had ons gezien. En toen ik alleen eruit kwam, vroeg ze me of jij was achtergebleven met de reden waarom je was achtergebleven…’’ kwam er wat verward uit. Of het kwam alleen verward over. Dat laatste sowieso. ,,Nee, je liegt.’’ Zei ik haar toen wat bedrukt. Ze schudde haar hoofd. ,,Ze zei me dat ze wist wat je fijn vond. En dat ze wel eerst wilde kijken of het echt zo was…’’ ging ze door. Ik ging er steeds minder van geloven. ,,Niet…’’ zei ik dan ook nog een keer. ,,Ja. Wel.’’ Putte Melissa moedeloos uit. ,,Ik wist ook niet wat ik moest ...