Kioko Cholmondley - Sex Verhalen

Kioko Cholmondley

... zat.

Zijn naam was voor een westerling beslist niet alledaags. Met de beste wil van de wereld schoot mij die niet opnieuw te binnen en met een vaag gemompeld excuus vroeg ik er hem dan maar naar.

“Kioko Cholmondley,” zei hij grinnikend, er gelijk aan toevoegend dat ik voor de rest van de avond gerust kon volstaan met Kioko. Vervolgens kreeg ik er ongevraagd een hele uiteenzetting bovenop. Hij zei een verre maar rechtstreekse nazaat te zijn van ene Jomo Kenyatta, voormalig premier en later ook nog president van zijn geliefde vaderland. De geschiedenis van Kenia was nooit mijn favoriete topic, dus nam ik het maar voor lief. Gelukkig schakelde hij daarna over op onderwerpen die wat meer binnen mijn interessespectrum lagen.

Na het dessert gingen onze overige tafelgenoten een voor een al snel hun kamer opzoeken. Kioko met de onmogelijke familienaam nodigde me uit om bij een glaasje wijn nog gezellig wat na te praten. Tot op vandaag is het me nog steeds niet duidelijk waarom ik op die uitnodiging inging. Had ik een soort van onbestemde gevoelens voor die man? Gevoelens die ras overschrijdend taboe waren en die ik mezelf eigenlijk niet wilde toestaan? Was het een onbewust verlangen naar iets wat ik niet kende? Wie zal het zeggen… In ieder geval werd het een geanimeerde babbel met een aimabele man, bezitter van een bovengemiddelde dosis humor en een al evenzeer bovengemiddelde portie zelfvertrouwen. De manier waarop hij tijdens het gesprek onder de tafel zijn knie tussen ...

... mijn dijen wurmde gaf aan dat hij absoluut geen kaakslag of een ander soort openlijke terechtwijzing vreesde. De minuten vlogen voorbij en voor ik het goed en wel besefte waren we twee glazen wijn verder en was het ruim een uur later.

Wat zo langzamerhand wel opviel was dat mijn gesprekspartner mij gaandeweg met andere ogen ging bekijken. De onverholen interesse in zijn blik terwijl hij tegen me sprak deed me denken aan een jachtluipaard dat loert naar zijn prooi, enkel nog wachtend op het moment waarop zijn doelwit zich eventjes losmaakt van de veilige kudde.

Achteraf gezien droeg die gedachte een ultieme waarschuwing in zich. De schaapjes van de veilige kudde waar ik toe behoorde waren immers allemaal al naar bed. Ergens diep van binnen was er wel het besef dat ik niet mocht toegeven aan de onmiskenbare en langzaam sterker wordende gevoelens van opwinding, maar tegelijkertijd groeide ook een soort primaire nieuwsgierigheid. Zou seksen met een zwarte man écht zo spectaculair zijn als datgene wat Elly mij al jaren wilde doen geloven? Moest ik niet beleefd maar beslist opstappen en dan nog het liefst onmiddellijk?

Realisme en plichtsbesef riepen ja. Opwinding en een moeilijk te omschrijven hunkering schreeuwden nee. Uiteindelijk overwon het nee kamp. In plaats van mijn gezond verstand te volgen en Kioko te bedanken voor de gezellige avond, maakte ik in de gauwigheid twee extra knoopjes van mijn witte bloeze los. Die ‘inkijk’ inspireerde hem tot een gedreven rondje ...