Ankie - 3 - Sex Verhalen

Ankie - 3

... Emoties speelden plotseling op. Rob startte de auto en reed naar de ingang van de flat. Hij pakte haar handen en drukte er een kus op. “Je bent een geweldige vrouw. Je hebt mijn telefoon nummer. Bel me als je me weer wilt zien. Ik wacht op je telefoontje.”

Tranen vulden Ankie’s ogen. Dit had ze nooit verwacht. Het leek wel een soort afscheid. Toen zijn hand voor haar langs reikte en de portier opende, wist ze dat ze uit moest stappen. Hij pakte opnieuw haar handen. Ze keek naar hem met vochtige ogen. Toen zei hij: “Ankie, ik hoop dat je gauw komt. Ik wacht op je.” Een kus op haar voorhoofd. Verdoofd liep ze naar de ingang van de flat. Voor ze het gebouw inging, keek ze om. Hij stond naast de auto en keek naar haar. Zij naar hem. Hun ogen hielden elkaar vast. Toen stak hij groetend zijn hand op, stapte in de auto en reed weg.

Ineens voelde ze zich zo alleen. In de badkamer trok ze haar jurk uit en smeet die in de wasmand. Haar lingerie volgde. Ze nam een lange hete douche. Haar hoofd was vol. In pyjama zat ze later op de bank. Langzaam kwamen haar gedachten weer op gang. Ze moest een keuze maken en Rob had haar heel duidelijk gemaakt dat hij hoopte dat zij voor hem zou kiezen. Eigenlijk, als ze eerlijk was, was de keuze niet zo moeilijk, alleen hoe vertel je het de ander? Haar vriend was een goeie, lieve jongen, maar met Rob had de bliksem toegeslagen. Ankie vermande zich en nam de telefoon. Ze belde haar vriend op en maakte een afspraak voor morgen na het werk. Nee, ze ...

... wist niet laat, maar dat liet ze hem nog wel weten. En dan zou ze naar zijn huis komen. Ze was nu in de verleiding om Rob te bellen en hem te zeggen dat ze haar vriend gebeld had, maar ze deed het niet. Het was nog niet het juiste moment. Vlak voor ze naar bed ging, stuurde ze hem één enkele tekst: “Ik mis je.” Prompt kwam zijn antwoord: “Ik mis jou ook.”

Die nacht sliep ze niet echt goed. Ze dacht te veel. Hoe kan ze haar vriend vertellen dat ze een punt achter de relatie wilde zetten zonder hem pijn te doen? Ook tijdens de bezorging van de pizza’s de volgende dag beheerste deze gedachte haar. Ze moest tot 8 uur ‘s avonds werken. Later werkte ze nooit, alhoewel de bezorging tot 10 uur duurde. Haar baas vond dat niet verantwoord. Tegen negenen was ze bij haar vriend. “Videootje kijken of ergens wat gaan drinken?”

“Nee, we blijven hier en video kijken doen we ook niet. Ik moet met je praten.”

Daarop vertelde Ankie haar verhaal. Ze vertelde hem dat hij een lieve jongen was, maar dat ze een man ontmoet had waarop ze direct verliefd was geworden. Ze was daarin open en eerlijk. En ze besloot haar verhaal met te zeggen dat ze met hem verder wilde. Haar vriend reageerde nauwelijks, maar ze zag de pijn in zijn ogen. Ze vond het echt rot, maar het moest gezegd worden. Ankie volgde haar hart. Hij stelde vragen en Ankie beantwoordde ze zo eerlijk mogelijk. Nee, zijn naam en adres gaf ze niet. Dat had geen zin. Het gesprek eindigde, zoals zo vaak: “Maar we kunnen toch vrienden ...