Ankie - 3 - Sex Verhalen

Ankie - 3

... glimlachen.

Ze sprak af haar vriend zondag weer te zien en dan zouden ze wel kijken wat ze gingen doen. Toen hij eindelijk wegging, had ze tijd om Rob te bellen.

“Hoe is het met je,” vroeg Rob.

“Met mij is alles goed en met jou?”

“Ankie, ik wil je zo graag weer zien.”

Een warm gevoel trok door haar heen. “Meen je dat?”

“Met heel mijn hart. Ik mis je.”

“Ik mis jou ook. Het weekend met jou was zo fijn.”

“Zullen we vrijdagavond samen ergens wat gaan eten? Ik moet echt met je praten.”

“Vrijdagavond? Ja natuurlijk. Weet je…” Ze wachtte even en zocht naar woorden. “Weet je dat je elke dag in mijn gedachten bent?”

Hij lachte. “Wat lief van je om dat te zeggen.”

Hoewel Ankie net met haar vriend gevreeën had, zou ze dolgraag in zijn armen willen liggen, maar dat zei ze maar niet. Ze kletsten nog even verder en braken toen af. Vrijdagavond dus. Wat een heerlijk vooruitzicht!

“Ik betaal,” zei Rob toen ze vrijdagavond in het reataurant waren. Ankie zag er geweldig uit. Ze had een prachtige jurk aan. Speciaal voor hem had ze zich uitdagend opgemaakt. Rob was lief voor haar. Hij gaf haar het gevoel dat ze een echte vrouw was. Geduldig, respectvol en uiterst charmant. Af en toe haakte hij zijn vingers in de hare. Ze voelde in alles aan dat hij haar begeerde en dat gaf haar een onbeschrijflijk warm gevoel.

Wat zou het geweldig zijn om bij hem te blijven, maar het liep allemaal heel, heel anders.

Vlak voor ze het restaurant verlieten, zei Rob: ...

... “Ankie, lieve Ankie, ik moet met je praten.”

Ze hadden gedurende de maaltijd constant gesproken, maar ze voelde aan dat er iets serieus stond te gebeuren. Ze liepen naar zijn auto. Ankie had verwacht dat ze nu naar zijn huis zouden gaan, maar nee! In plaats daarvan reed hij naar haar flat en parkeerde zijn auto ergens in de hoek van het parkeerterrein.

“Ankie, herinner je je nog wat ik je vorige week zei? Ik zei je dat ik vanaf het eerste moment dat ik je zag, weg van je was. En dat gevoel is alleen maar sterker geworden. Ik zag uit naar vanavond. De hele week ben je in mijn gedachten geweest. Ik zou willen dat je bij mij was.”

Ankie genoot van zijn woorden. Toch reageerde ze niet. Ze voelde dat er meer ging komen.

“Ankie,” ging Rob verder, “Ankie, ik wil je in mijn leven en ik hoop dat jij dat gevoel ook hebt. Ik wil met jou zijn, voor jou zijn en van jou zijn. Maar….maar er is één ding dat ik absoluut niet wil.” Hij keek diep in haar ogen. Zijn hand streelde haar wang. Ankie hield haar adem in. Rob vervolgde “Ik wil je niet delen. Begrijp je? Je hebt een vriend, al maanden. Mij ken je pas een week. Maar soms maakt tijd niets uit, toch? Ik wil dat je een keuze maakt: Hij of ik. En hoe je keuze ook uitpakt, ik zal die respecteren. Ik geef je alle ruimte om te kiezen, maar niet alle tijd. Hij of ik. Dat is wat ik van je vraag."

Ze wist het! Ze wist dat het zou komen. Ze wist dat ze eens moest kiezen, maar nu al? Zo snel? Wat moest ze nu zeggen? Ze had geen idee. ...