(on)Gewenste intimiteiten 3/4 - Sex Verhalen

(on)Gewenste intimiteiten 3/4

... reageerde ik droogjes, ook al omdat ik zo gauw niets anders kon bedenken. Welke boodschap ik als bijna ontslagen werknemer daaraan had, dat was mij een raadsel.

“Ja, Tessa,” ging ze verder, nog steeds met haar blik van me afgewend, “we zullen de praktijk moeten opdelen in een aantal specifieke vakgebieden, enzovoorts…”

Ik koos ervoor om even niet te reageren en Angela schraapte haar keel. Toen ze verder sprak, klonk haar stem zo zwak dat ik haar amper kon verstaan.

“De coördinatie van onze administratie lijkt me een taak die jou op het lijf geschreven is. Tess… als jij de stap wilt zetten van assistent naar kantoormanager, dan zal ik dat begrijpen. Ik geef jou de eerste keuze.”

Met mijn ogen knipperend, probeerde ik de betekenis van haar woorden te vatten. “De eerste keus?” vroeg ik. “Hoezo?”

Nu keek Angela me wel aan en terwijl ze dat deed, merkte ik een duidelijke onzekerheid in haar blik die ik nooit eerder had gezien.

“Ik bedoel… ik zou…”stamelde ze. “Nou ja, liefst van al zou ik willen dat jij mijn assistente blijft, Tess. Jij en ik zijn zo…euh… zo op elkaar ingespeeld, zal ik maar zeggen... Aan de andere kant besef ik maar al te goed dat ik niet van je mag verwachten dat jij voor eeuwig assistente blijft. Als jij een stap voorwaarts wilt zetten in jouw carrière, dan ben ik de eerste om dat te begrijpen.”

Ik geef het maar toe. Nog minstens een volle minuut had ik nodig om mijn gedachten te ordenen en om ten volle te begrijpen wat er aan de hand was. ...

... Een beslissing nemen daarentegen, dát koste me slechts een fractie van een seconde.

“Ik… Angela… ik wil bij jou blijven.”

Nog terwijl ik het zei, realiseerde ik me dat mijn antwoord ongetwijfeld idioot overkwam. Dit was nu niet bepaald de ideale woordkeuze als je tegen je baas spreekt, maar tegelijk was dat niet mijn enige zorg. In feite had ik drie problemen. Ten eerste moest ik een volwassene manier van ‘ja’ zeggen vinden, die niet klonk als een uitspraak van een verliefde puber. Ten tweede moest ik mijn gelukzalige gevoel, wat mij bij deze onverwachte positieve wending overviel, onder controle krijgen en een plekje zien te geven. Als laatste moest ik proberen om mijn waardigheid te herstellen.

“Ja, Angela,” stamelde ik uiteindelijk, “Ik denk ook dat wij… euh… vrij goed samenwerken. Ik wil graag voor jou blijven werken.”

Angela legde haar warme hand op de mijne en stuurde me een stralende glimlach toe. Het was heus niet moeilijk voor me om te merken dat deze glimlach een heel andere allure had dan haar professionele glimlachjes die ik al zo vaak had gezien.

“Weet je het zeker?” vroeg ze.

“Héél zeker.”

“Ik ben heel blij om dat te horen, Tessa.” Het waren geen holle woorden. Dat zag ik toen ze mijn hand losliet en mijn blik de hare kruiste. Haar ogen straalden gewoonweg blijdschap uit en ik kreeg het spontaan warm om het hart. “Zeg Tess,” zei ze nog, “wat jouw verloning betreft… Ik zorg ervoor dat jij straks hetzelfde loon krijgt als die nieuwe, nog aan ...