(on)Gewenste intimiteiten 3/4 - Sex Verhalen

(on)Gewenste intimiteiten 3/4

... woedend op haar af kunnen stormen om haar eens flink mijn gedacht te zeggen. Op een bepaald moment kwam het zelfs in me op om haar in een val te lokken, zodat ze iets zou doen waarvoor ik haar zou kunnen aanklagen. En toch…, hoe graag ik haar ook wilde haten, ik kon het niet.

Ik weet het wel, er zijn mensen zat bij wie liefde bijna naadloos over kan gaan in haat. Die nacht ontdekte ik echter dat ik zo niet in elkaar stak. Op dat ogenblik realiseerde ik me dat niet ten volle, maar het drong wel tot me door dat, ondanks onze bizarre relatie, mijn liefde voor Angela oprecht was en bleef. Het had geen zin om mezelf nog langer te wentelen in zelfbedrog, want het was mijn eerlijke wens om haar niet te kwetsen. Diep in mijn hart wou ik Angela’s leven niet nodeloos complexer en moeilijker maken. Daarvoor beminde ik haar veel te oprecht.

Op ieder ander moment in mijn leven zou ik mijn baan hebben opgezegd en mezelf daarna tussen de vier muren van mijn appartementje gaan zitten afvragen waarom uitgerekend mij deze mislukking weer moest overkomen. Deze keer kon ik echter niet zomaar weglopen. Ik moest en zou blijven werken, minstens net zolang tot ik wist wat Angela met haar woorden bedoelde. Als zij me niet langer om zich heen wilde hebben, dan bleef mij geen andere keuze dan dat pijnlijke feit te accepteren. Alleen wilde ik dan vooraf wel het precieze waarom weten.

***

De daarop volgende dag gedroeg ik me tegenover Angela zo normaal mogelijk. Dat lukte me al bij al ...

... aardig, tot mijn bazin me kort na de middagpauze bij zich riep.

“Tessa, kun je even naar hier komen?”

“Wat is er aan de hand?” riep ik terug. Voor het eerst sinds ik voor haar werkte, stond ik niet direct op om tot bij haar te lopen. Blijkbaar verraste haar dat want het duurde een tiental seconden voor ze antwoordde.

“Ik wil me voorbereiden op mijn meeting van drie uur, Tess. Wil je alsjeblieft naar hier komen?”

“Nu al? vroeg ik, naar de klok kijkend. Het was nog niet eens twee uur.

“Hoezo, nu al?” De verwondering in haar stem was duidelijk te horen. “Euh, ja… nu al.”

Ik beet op mijn lip om vooral geen ‘nee’ te zeggen, want dat was het eerste wat in me opkwam. Uiteraard kon ik dat niet maken als ik niet wilde dat ze zich vragen ging stellen en dus riep ik terug dat ik eraan kwam.

Eenmaal in haar kantoor sloot ik de deur achter me en keek haar aan. Mijn hart sloeg een slag over toen het me opviel dat ze mij met die mooie, kille blauwe ogen van haar monsterend zat aan te kijken. Ergens had ik het idee iets van bezorgdheid in haar blik te lezen. Het volgende moment kreeg ik daarvan de bevestiging.

“Is er iets, Tessa?” vroeg Angela zacht.

Dit was mijn kans om mijn gal te spuwen en haar te confronteren met haar weinig flatterende woorden in die mail. Ik opende mijn mond maar verwijtende woorden kreeg ik niet over mijn lippen. In plaats daarvan koos ik ervoor om op haar vraag te antwoorden met een leugentje om bestwil. “Nee hoor, niets aan de hand,” zei ik zo ...