Taboe (21) - Sex Verhalen

Taboe (21)

... Toen Hilke haar aankeek begon ze spontaan te blozen en hoopte stilletjes dat haar vriendin er niet verder op in zou gaan. IJdele hoop, zo bleek meteen.

“Ellen, bedoel jij wat ik denk dat je bedoelt?”

De ander kleurde nu dieprood en wendde haar blik af. Hilke liet het daar niet bij. Ze legde haar hand onder de kin van Ellen en dwong haar om haar aan te kijken. Niet dat ze ooit eerder vermoedens in die richting had, maar nu wilde ze toch de vaag stellen die op haar lippen brandde.

“Ellen, zeg eens eerlijk. Ben jij lesbisch?”

“Natuurlijk niet,” klonk het zacht.

“Je klinkt niet echt overtuigend, El.”

Het meisje aarzelde en dacht koortsachtig na. Haar diepste ziele roerselen dreigden hier blootgelegd te worden en ze wist niet of ze daar wel blij om kon zijn. Zou ze Hilke’s vriendschap niet verliezen, als ze haar bekende hoe ze over haar dacht en welke gevoelens ze voor haar koesterde? Was de waarheid zulk een risico waard? Anderzijds, zo’n kans om haar gevoelens voor Hilke ter sprake te brengen zou ze niet zo snel meer krijgen en dus nam ze het besluit om eerlijk tegenover haar te zijn.

“Nee Hilke, ik ben heus geen pot, maar ik wil je wel iets bekennen als jij belooft dat je me niet zult uitlachen.”

“Beloofd,” glimlachte Hilke haar bemoedigend toe, “laat maar komen.”

“Nou, zo gemakkelijk gaat me dit niet af.” Even leek Ellen nog te twijfelen. “Er is iets vreemds met me aan de hand.”

Toen ze merkte dat haar vriendin één en al aandacht was, vatte ze ...

... moed.

“Ik vertrouwde jou al eerder toe, dat ik sinds mijn vriend het een jaar geleden uitmaakte, ik voor mijn noden op mezelf aangewezen ben, is het niet?”

Hilke knikte bevestigend.

“Wel, om daarbij in de juiste sfeer te komen, laat ik mijn fantasie de vrije loop. In het begin had mijn fantasie alleen maar betrekking op mijn ex vriend, maar de laatste tijd komt die daar helemaal niet meer in voor. Ik kan het niet helpen, Hil. Ik hoop ook dat je het mij niet kwalijk. Lesbisch ben ik beslist niet, maar toch ben jij vreemd genoeg de laatste tijd het onderwerp van mijn fantasie.”

“Ik?” vroeg Hilke oprecht verrast, “hoezo?” Dit had ze nooit achter haar ‘maatje’ gezocht.

“Ja zeg, jij bent toch niet wereldvreemd. Je weet toch ook wel dat er vrouwen zijn die het met elkaar doen. Zo moeilijk kan het dus niet zijn om jezelf voor te stellen wat ik bedoel. Ook zonder de details vind ik dit al gênant genoeg.”

“Geneer je maar niet voor mij, El.” Terwijl Hilke zich van het bed liet glijden en tussen de benen van haar vriendin op de vloer neerknielde, kwam alles wat ze met moeder in Spanje beleefd had, haar weer helder voor de geest. “Ik vind het juist heel erg lief van je, dat je mij dit toevertrouwd.”

“Meen je dat?”

“Absoluut!” Dat zij als gevolg van Ellens woorden, als het ware de tintelingen die moeders vingers en lippen op haar huid hadden weten te toveren opnieuw kon voelen, dat vertelde ze er maar niet bij. “Wat nu? vroeg ze.

Voor zichzelf was Hilke er al uit. ...