Zusje trouwt (2) - Sex Verhalen

Zusje trouwt (2)

... tot ze mijn hulp nodig had, keek ik toe, wel beseffend dat ik haar nu voor het laatst

naakt zou zien. Straks behoorde haar mooie lijf aan Marco toe en bleef er mij niets meer over dan de zoete herinnering.

Of ik het nu wilde of niet, het had iets erotisch en sensueels, zoals ze haar kniehoge witte nylons om haar benen schoof. Even later slikte ik ongemakkelijk, toen ze het hagelwitte kanten stringetje langs haar billen optrok. Het kleine driehoekige lapje stof bedekte haar kale poesje nauwelijks en ik kreeg het helemaal warm toen ze met haar vingers haar billen enkele keren uit elkaar trok, tot het ‘koordje’ lekker kwam te zitten. Ze schoof haar armen onder de schouderbandjes van de al evenzeer met veel kant afgewerkte bh en haakte de cups over haar borsten. Daarop kwam ze tot bij mij en draaide zich ruggelings naar me toe. Ik kon het niet helpen dat mijn vingers lichtjes trilden terwijl ik het haakje vast maakte.

“Niet doen, Suuz!”

Ze had wel degelijk gemerkt hoe ik, schijnbaar achteloos, mijn vingers langs de zijkant van haar borsten liet glijden.

“Niet doen,” zei ze even later opnieuw toen ik de knoopjes van de bruidsjurk had vastgemaakt en de ceintuur tot een mooie strik had samengebonden. Het was gewoon sterker dan mezelf. Ik had het niet kunnen laten om mijn handen langs haar heupen naar beneden te laten glijden. Maggi stond voor de spiegel en ik leunde zacht tegen haar aan.

“Nee, Suuz ... alsjeblief.” Haar stem klonk hees.

Toch liet ik mijn handen ...

... opnieuw over de zachte witte stof glijden. Ondanks haar woorden keerde ze zich niet van me af en daarom durfde ik er gewoon mee doorgaan. Een diepe zucht ontsnapte aan haar mond en het volgende ogenblik voelde ik hoe ze haar bips wat strakker tegen mij aan drukte. In de spiegel ontmoetten onze blikken elkaar. De mijne was een opgewonden blik van bewondering, de hare leek eerder somber en zorgelijk.

Plots voelde ik hoe ze mijn handen pakte en ze rond haar middel legde, alsof ze wilde dat ik haar stevig zou omarmen. Toen ik dat ook deed, zuchtte Maggi opnieuw.

“Suzanne,” mompelde ze zacht, “dit is het dan, dit is ons afscheid.”

Zoals ze het zei klonk het nogal dramatisch. Uiteraard speet het mij ook wel dat ze het huis uit ging, maar een beetje realisme leek me toch op zijn plaats.

“Ja, Maggy, ... maar je verhuist slechts naar de andere kant van de stad hoor. We zullen elkaar nog vaak genoeg zien.”

“Suuz, ik bedoel dat het nooit meer kan zijn zoals ... “ Waarschijnlijk had ze ‘zoals vannacht’ willen zeggen, maar om een of andere reden leek ze dat niet over haar lippen te kunnen krijgen. In plaats daarvan zuchtte ze diep en toen ze haar hoofd naar me toe draaide, las ik haar blik. Wat ze met woorden niet kon of wilde uitdrukken, zeiden haar ogen wel.

Als vanzelf boog ik naar haar toe en op het moment dat de puntjes van onze tongen elkaar raakten, was het alsof er een vonk oversloeg. Vrijwel onmiddellijk hingen we in een stevige omarming te tongzoenen alsof ons ...