Monique & Carla - 3 - Sex Verhalen

Monique & Carla - 3

... antwoord.’

Monique was veel te bang om te antwoorden en Saskia liep naar haar toe. Ze zag tot haar genoegen dat Monique van angst trilde als een rietje. Natuurlijk waren deze drie pestkoppen niet echt van plan om Monique met dat mesje in haar gezicht te verwonden. Ze wilden haar alleen maar bang maken en daar waren ze in geslaagd. Plotseling zwaaide de kleedkamerdeur open en een stevige, forse meid kwam naar binnen gelopen. Het was de uit India afkomstige Shreya Chowndury; de dochter van de voorzitter en ook de reservekeepster van het tweede vrouwenteam. Ze had kort, zwart haar, was stevig gebouwd en borsten die een e-cup nodig hadden.

‘Wat is hier aan de hand?’ riep ze woest, toen ze Annelies met het mesje in haar hand zag staan en Linde die Monique nog steeds stevig vasthield.

‘Opzouten, jullie drie!’ en met haar sterke armen maaide ze naar de drie pestkoppen die niet wisten hoe snel ze de kleedkamer uit moesten vluchten. Daarna viel Monique huilend in haar armen en Shreya duwde haar stevig tegen zich aan. Monique voelde haar grote borsten tegen zich aan drukken en snikte: ‘Dankjewel, dankjewel, Annelies wilde me… met een mesje… steken.’

‘Rustig maar, meid. Het is voorbij, ze zijn weg,’ troostte Shreya haar en zoende haar op de wang. Hier knapte Monique van op en Shreya nam haar mee naar de bestuurskamer naast de kantine. Ze schonk Monique een chocomel in en daarna mocht ze haar verhaal aan Shreya’s vader doen. Die stelde haar gerust en beloofde dat er strenge ...

... maatregelen tegen Annelies, Linde en Saskia zouden volgens, want dit gedrag werd niet geaccepteerd.

Ondertussen kwam Carla binnen die zich afvroeg waar ze bleef. Toen ze hoorde wat er gebeurd was, zoende ze Monique op haar mond en omhelsde haar. De voorzitter fronste zijn wenkbrauwen, maar zei verder niets. Monique bedankte de voorzitter en liep samen met Carla terug naar buiten om naar het verdere verloop van de wedstrijd te kijken. Constant keek ze om zich heen en Carla verzekerde haar dat de drie pestkoppen er niet meer waren. Na de wedstrijd die het thuisteam met 7-4 won, kreeg Carla en vervelend bericht op haar gsm. Haar jongere zusje was ernstig ziek geworden en of ze naar het ziekenhuis kom komen, waar ze opgenomen was. Ze moest er met de trein naartoe en nam afscheid van Monique. Toen die het slot van haar fiets opende, sprak een vlotte, veertigjarige vrouw haar aan: ‘Hoi, ben jij niet Monique Jongejans?’

Monique draaide zich om en antwoordde: ‘Ja, mevrouw dat ben ik.’

‘Ik ben Dorien van Buuren en ik maak ieder jaar de teamfoto’s van alle elftallen. Ik vroeg me af of je wel eens overwogen hebt om fotomodel te worden, want je bent een van de mooiste meiden die ik gezien heb?’

Monique bloosde en reageerde: ‘Nee, niet echt, mevrouw. Ik heb het daar ook veel te druk voor.’

‘Dorien is het en geen mevrouw, ok? Mag ik je mijn kaartje geven met adresgegevens en als je het leuk vindt, wil ik wat proeffoto’s van je maken. Je zou vanavond al bij me langs kunnen ...