Je Kent Het Wel - Sex Verhalen

Je Kent Het Wel

... ik gewoon niet. Maar op een moment kon ik me opeens niet afzonderen, toen ze het weer over seks hadden. Meiden kunnen echt vieze praat hebben. Ook al op onze leeftijd. Waar ik normaal m’n hoofd omdraaide, bleef ik zitten en luisterde ik een keer aandachtig mee. Ik leek geen keuze te hebben. Het was niets nieuws perse, maar Eva, die ik als m’n beste vriendin zag, had het er opeens over dat haar vriend Mark aan had gevraagd of ze met een ander naar bed zou willen gaan. En niet zomaar uit interesse, maar meer uit het idee dat Mark dat wel iets vond. Mark was overigens een stuk ouder dan ons. Echt veel ouder. Al ver in de twintig, volgens mij. Nou, waarom dit me nu greep, wist ik niet. Ik had nooit over relaties nagedacht maar dat leek me ook niet te hoeven. Het leek me duidelijk. Man en vrouw, en die doen het dan als ze er zin in hebben. Hoe of wat boeide me niet. Ik had wel m’n ideeën. Maar het leek me allemaal maar saai. Ik wilde misschien ook wel gewoon geen vriend omdat ik me niet wilde binden. En dus ook niet op dat gebied vond ik dat boeiend. Maar het was de overweging die ik zag in de ogen van Eva, die mij deed beseffen dat er misschien wel veel meer was. Noem me maar naïef. Boeit me niet. Eva was hartstikke knap en ik keek altijd wel een beetje tegen haar op. Als zij zoiets zou overwegen, dan betekende het vast iets.

Ik dacht wel eens aan Eva en Mark. Stiekem. Maar steeds vaker. Hoe ze het zouden doen, dan vooral. Misschien een beetje gek, maar toch spannend ook. ...

... Eva was niet heel groot. Lang donker, bijna zwart haar, en een heel knap en lief gezichtje. Ik dacht eerst dat ik op vrouwen viel, maar zoiets is het echt niet. Ze is gewoon heel knap, en durf dat best toe te geven. Ze was heel smal, lichtelijk tenger. En Mark was juist best lang. En ook wel breed. Brede schouders vooral. Een knappe jongen ook, met knappe vrienden. We mengden wel eens. Tijdens het uitgaan of op verjaardagen. Ze hadden al best lang. Eva had het ook heel lang geheim gehouden voor haar ouders en zo…

Maar alles wat ik begon te voelen was nihil te benoemen. Losse flodders. Zo nu en dan een tinteling in m’n onderbuik bij bepaalde gedachtes. En zo nu en dan ook bij bepaalde situaties. Maar dat tweede was wel nieuw! Sinds die ene dag eigenlijk. Ik wist het niet goed te begrijpen, maar het kwam er vaak op neer dat als een jongen naar me keek, ik er dan snel iets bij begon voor te stellen. Het beangstigde me ook licht, maar al snel merkte ik dat ik er eigenlijk niet zo heel veel aan kon doen. En schaamteloos fantaseerde ik dan over die jongen, die ik vaak dan niet eens kende. Gewoon een jongen in de bus of tram, of tijdens het stappen. Misschien moest ik het toch maar een keertje wat serieuzer nemen.

En met dat in gedachten vroeg ik aan Eva het een en ander over uitgaan en gaf ik stilletjes aan dat ik er misschien wel aan toe was. En eerlijk gezegd hoopte ik dat Eva me aan een vriend van Mark zou voorstellen. Dat deed ze niet. Niet totdat ik het dan maar gewoon ...