Mini - 14 - Sex Verhalen

Mini - 14

... toch niet de nasi waar je het donderdagavond over had, hé? Die op eigen gelegenheid de koelkast uit dreigde te marcheren?” Ik stelde haar gerust. “Nee hoor… De rijst komt rechtstreeks uit het pak, de saus uit een zakje, de groenten uit het groentevak en de kip uit de vriezer. Een uur geleden lag alles nog onwetend van hun gruwelijk lot op de zojuist genoemde plaatsen.” Ze at met smaak, daar was ik bij om. “Hoe zit het overigens met jouw culinaire kunsten? Daar heb ik nog weinig van gezien… Ja, je kunt een prima ontbijtje maken, maar warm eten…?” Joline lachte. “Ook ik heb op kamers gewoond, meneer. Als je plotseling op je eigen benen komt te staan, leer je dat vanzelf. En met goedkope ingrediënten. De gewone Hollandse pot, maar ook voor een best smakelijke pastaschotel draai ik m’n hand niet meer om. Wat er maar in de aanbieding was, kocht ik en daar kookte ik mee. Toen ik op kamers woonde, heb ik voor het eerst pannenkoeken gebakken; in feite net als kinderen: de eerste was een flop, de rest was prima. …” Ik dreigde haar met een vork. “Pas op jongedame! Anders ga je wéér over de knie!” Ze grinnikte. “Ik vond ‘m wel leuk… Ik eet veel rauwkost, weinig vlees. Goed voor de lijn, dat dan weer wel.” Ze had haar bord bijna leeg.

“Wil je nog een keertje opscheppen? Houd wel rekening met een dessert.” Ze schudde haar hoofd. “Dan laat ik het hierbij. Ik ken die desserts van jou ondertussen. Die geef ik de ruimte!” Ik knikte en liep met de borden naar de vaatwasser. Daarna pakte ...

... ik de schaal met ijs uit de vriezer. “Dessert!” Joline keek naar de schaal. “Kees Jonkman, dit kost minimaal 5 kilometer hardlopen om dit er af te krijgen… Als jij zo doorgaat ben ik binnen een maand twintig kilo zwaarder.” Ik gaf een zoen in haar nek. “Ik heb een hele goeie toverstaf om die kilo’s er weer af te krijgen, hoor…” Ze giechelde. “Je bezorgt me kippenvel. Maar als jij zo’n goede toverstaf hebt…” Ze nam een paar bolletjes ijs en probeerde er wat sausjes bij. “Hmm… Wat is dit weer lekker, Kees. Hoe maak je dat?” “Heel simpel. Ik heb zo’n klein rond lepeltje om meloenbolletjes te maken. Warm gemaakt kun je daarmee ook prima ijsbolletjes scheppen. Een paar dozen ijs van verschillende smaken, een paar verschillende sausjes en ziedaar! Chocoladepoeder, stroop, slagroom, eventueel een paar verse aardbeien erbij… Stelt niks voor.” Joline schoof haar schaaltje van zich af. “Heerlijk! Maar ik hou het hierbij. Ik hoop dat ik je niet beledig, maar anders ben ik straks alleen nog maar in staat om amechtig op bed te ploffen… Ik wil een beetje energie voor zo meteen over houden!” “Oké, dan… Dan gaat de rest van dit dessert weer terug richting vriezer, voor morgen! Wenst mevrouw dan wellicht een koffievariant naar keuze? Al dan niet vergezeld van een bonbon uit eigen voorraad?” Ze keek me aan. “Laten we dat maar doen. Een cappuccino zou lekker zijn. Even rustig uitbuiken.”

Ik liep de keuken in en was even in de weer met het apparaat. Toen zette ik de rest van het dessert in de ...