Jongens Hormonen - 41 - Sex Verhalen

Jongens Hormonen - 41

... niets met het werkelijke leven te maken heeft.

Pa keek mij aan.

- Wat denk je ?

Ik knikte.

Gelukkig wist pa niet wat ik soms uitspookte of liet uitspoken. Maar hij vermoedde zeker ook dat ik masturbeerde. Doch dit was toch normaal ? Of niet soms ?

Maandagochtend, tweede lesuur. Meneer Detillieux gaf een opdracht : elke week moet er een leerling een spreekbeurt geven, van zo’n vijftien minuten, over een onderwerp dat hem interesseert en waarvan hij denkt dat het ook de medeleerlingen zal interesseren.

- Wie bijt er de spits af, en begint volgende week ?

Even stilte. Dan stak Lindsay haar hand omhoog.

- Jij, Lindsay ?

Ze knikte.

- Oke… en waarover ?

- Daar moet ik nog even over nadenken, meneer.

De week daarop. Lindsay aan de beurt. Ze gaf een prachtige spreekbeurt over haar reis tijdens de vakantie naar de streek van Florence. Iedereen zat geboeid te luisteren. Die Lindsay, die kende er iets van en ze sprak vrij vlot. Felicitaties van de leraar.

- En wie volgende week ?

Ja, wie volgende week ?

Kamal stak zijn hand op.

- Jij, Kamal ?

- Ja, meneer.

- En waarover zul je het hebben ?

- Rabindranath, meneer.

- Dat is Indisch voor… ?

- Dat, ik vertel het volgende week, meneer…

We lachten. Die Kamal toch !

Thuis zat Kamal op de laptop. Zocht. Nam notities.

- Kan ik helpen ? vroeg ik.

- Nee… Laat mij doen. Dank.

Maandag. Tweede lesuur. Kamal stond voor de klas. Geen zweem van zenuwen. Zijn donkere ...

... gezicht onder die zwarte haarkuif lachte ons tegen.

- Vlaams vriend…. Meneer…

Hij keek even rond.

- … vandaag, ik spreek over Rabindranath Tagore.

Even stilte.

En dan een woordenvloed, nu eens vlot, dan wat hortend, over de grote Indiase schrijver en dichter Tagore. Iedereen luisterde met open mond. Kamal toverde af en toe een wijsheid van Tagore uit zijn mouw. Het kwartuur was voorbij. Kamal was nog niet klaar. Een half uur duurde het. Het verveelde niet. Ik ontdekte in mijn AFS-broer eigenschappen die ik tot dan toe niet gezien had. Met wat een overtuiging sprak Kamal ! Over zijn land, over de grootste dichter uit India. Kamal straalde helemaal. Mens, wat een inzet, wat een kracht ging er van hem uit. En dit na amper zes weken in Vlaanderen te verblijven !

- Ik eindig… met Tagore zelf… een spreuk.

Kamal haalde een papiertje uit zijn zak.

“Ik sliep, en droomde dat het leven vreugde was; ik ontwaakte en zag: het leven is plicht; ik werkte en zie: de plicht is vreugde!”

Kamal zweeg. Er barste een applaus los. Iedereen stond op. Kamal glunderde. Meneer Detillieux vond niet onmiddellijk woorden om mijn Indiase broer te loven.

- Proficiat, man, een driedubbele proficiat.

Meneer Detillieux ging naast Kamal staan. Klopte hem op de schouders.

- En.. alleen gemaakt ?

- Yes… ja meneer.

- Geen hulp van… van Rik ?

- No.. nee, meneer. Helemaal alleen.

Deze voordracht van Kamal bereikte blijkbaar de leraarskamer. Enkele leraars wensten hem ...