Jesse - 12 - Sex Verhalen

Jesse - 12

... wil niet dat je door mij te laat komt.’

Snel zeggen we gedag en dan hangt hij op. Nog even kijk ik naar mijn telefoon en dan om me heen. Verbaasd zie ik dat ik inmiddels in het dorpje ben, vlakbij een eettent. Ik besluit hier wat te gaan eten…

Tijdens het eten denk ik niet meer aan Ralph of aan Rick, ik denk aan Boris van Danter. Zou dat de echte naam van Daddybear, mijn stalker, zijn? Hoe ga ik daar achter komen?

Plots krijg ik een idee. Mijn stalker is natuurlijk vaste klant in de Karwei. Als hij ooit wat heeft besteld staat zijn naam en dus waarschijnlijk ook zijn adres in het systeem! Snel pak ik mijn telefoon en zoek Joris op. Joris, mijn collega waarmee ik een leuke nacht mee heb gehad.

Ik stuur een appje: “Hey Joris! Alles goed met je? Zou je wat voor me willen doen? Wil je op werk in het systeem zoeken naar een klant, Boris van Danter. Kan je kijken of er staat waar hij woont? Je zou me er echt een grote gunst mee verlenen!”

Terwijl ik weer verder ga met mijn eten denk ik weer aan Rick, hij mist me!

Na het eten besluit ik om weer naar huis lopen, even twijfel ik nog of ik met de taxi ga maar ik denk dat de wandeling me goed zou doen. Ik moet immers ook nog bedenken wat ik met de situatie met Ralph aan moet. Ik wil met hem praten, maar wil hij ook met mij praten? Morgen moet ik hem en zijn vrienden weer skiles geven…

Eenmaal aan het wandelen probeer ik te bedenken hoe ik dit moet gaan aanpakken. Ik verzin allerlei smoezen maar besef me ...

... tegelijkertijd ook dat ik gewoon eerlijk moet zijn. Is het wel verstandig om nu vanavond hem al aan te spreken? Op zich weinig keus denk ik aangezien ik hem morgen weer les moet geven… Pff, waarom is dit zo moeilijk.

Met lood in mijn schoenen loop ik de trap op. De drang om zo stilletjes mogelijk mijn eigen appartement in te gaan is groot. Ik verman me, en stap naar de voordeur van hun appartement. Ik klop en wacht. Na een seconde of tien gaat de deur open en verschijnt Sven in de deuropening. Zodra hij me ziet krijgt hij een boze blik, het is ook duidelijk dat hij alcohol op heeft.

‘Wat kom je in godsnaam hier doen! Flikker op naar je eigen appartement!’ schreeuwt Sven.

Snel hef ik mijn hand op. ‘Sorry Sven, ik begrijp je reactie maar alsjeblieft. Mag ik heel even Ralph spreken?’

Sven stapt agressief een stap vooruit. ‘Jongen, ik weet niet wat je heb geflikt maar Ralph is mijn vriend en je denkt toch niet dat ik je hem nog verder de put in helpt!’

Ik deins een stap achteruit, tranen vullen mijn ogen en met een smekende stem; ‘Sven, alsjeblieft. Voor mijn part blijf je erbij als ik maar even met hem mag praten.’

Sven, die duidelijk mijn waterige ogen ziet lijkt te bedaren en kijkt even bedenkelijk. ‘Wacht hier.’ Zegt hij kortaf, draait om, loopt het appartement in en gooit de deur voor mijn neus dicht. Onzeker wacht ik voor de gesloten deur. Even hoor ik stemmen, het lijkt op een behoorlijke woordenwisseling maar ik kan niet verstaan wat er echt wordt gezegd.

Na een ...