Getuigenis van een dé- evangelisatie 7 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 7

... fotograaf. Op de volgende dia heeft zij haar ogen open en kijkt me vanaf de muur indringend en verliefd aan. Het is deze projectie die eindelijk mijn ogen opent. Hoe heb ik dat toen kunnen missen. Ellen, zij was weliswaar altijd net iets te mollig om zich te kunnen meten aan het modellenlijf van haar moeder, echter dat extra speklaagje stond haar bijzonder goed. Het gaf haar een zwoele, zelfs wulpse uitstraling. Ze was een snoepje, een bloemetje dat alleen maar geplukt hoefde te worden en ik had 't niet gezien. Ik had mijn jeugdige zinnen gezet op mijn toen onbereikbare tante. Haar moeder.

Ik begin te piekeren. Was het mede mijn schuld dat de zwoele

van weleer is verworden tot een verbitterde obsessieve geloofsfanaat ? Is het mijn schuld dat zij zich laat geselen om haar natuurlijke gevoelens van lust te beteugelen door haar onmiskenbaar gefrustreerde echtgenoot?

Vervuld van spanning en onrust bekijk ik ook de overige dia's uit de slide. Op de dia's die ik heb geschoten zijn het vooral mijn tante en Ellen, die broeierig of verliefd in de lens kijken. Nu pas, vele jaren te laat, voel ik voor mijn nichtje. Wij beiden waren toen te jong, te bang om de eerste stap te zetten. In zekere zin is dat nooit veranderd. Bij mijn vrouw, maar ook laatst bij Irma. Nooit was ik het die actief de eerste stap zette.

Zelfs met mijn benevelde brein besef ik in nu al voor de tweede keer in korte tijd is dat ik met een halfzatte kop in bed stap. Ik neem me vast voor om hier geen ...

... gewoonte van te maken.

Op het moment dat ik bel hoor moet ik van ver komen. Nog voordat ik uit bed ben wordt voor de tweede keer gebeld. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het pas tien over acht is. Pas bij de derde bel druppelt het besef mijn brein binnen dat het maandag is. Het was ook niet de voordeurbel die ik hoorde. Het was de bel bij mijn kantoortje. Ik trek snel een badjas aan en haast me naar beneden. Door het glas van de kantoordeur zie ik het lachende gezicht van Henry. Ik open de deur. "Môggel baas. Laat geworden gister?" Ik knik. "Laat en nat Henry." "Aan je adem te ruiken wijnnat. Annie heeft me vannacht in me bek gezeken,. Ze kreeg een lachbui toen ik in haar poes nieste. Maar geen zorgen ik heb m'n bakkes vanmorgen gepoetst… Heb je de orderbonnen voor vandaag klaar liggen?" Ik schud mijn hoofd. "Ik start de PC gelijk op. Ik breng de bonnen wel naar de loods. Jullie kunnen in ieder geval de zonnepanelen die links in 't magazijn staan, laden." "Daar zijn Piet en Yvette al mee bezig. Draai jij die bonnen nou maar uit dan zet ik alvast een bakkie troost voor je."

Tien minuten later zit ik met een dampende mok koffie aan mijn PC terwijl de twee busjes achter elkaar het terrein afrijden. Ik kijk snel in mijn agenda. 'Gelukkig, ik moet pas om half twee bij een mogelijk nieuwe klant zijn.' Ik sleep me naar boven waar ik onder de douche, met matig succes, mijn katergevoel wegspoel.

Plotseling wordt op de deur geklopt. "Hey John… Ben je nog lang bezig of kan ik zo aan ...